Δεν
υπάρχει καμία αμφιβολία, για κάθε στοιχειωδώς νοήμονα πολίτη, ότι η δίωξη του
επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου
είναι καθεστωτική και ολοκληρωτικού-φασιστικού τύπου και το μόνο ερώτημα ποιοι την
κάνουν και γιατί !
Πως
αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτή τη δίωξη, αν δούμε πρώτα απ’όλα το
ιστορικό της το οποίο δείχνει ότι ένα πολιτικό καθεστώς
επιδιώκει λυσσαλέα τη δίωξη και καταδίκη ενός συγκεκριμένου ανθρώπου που είχε
μάλιστα ένα πόστο-κλειδί σε ότι αφορά τα οικονομικά της Ελλάδας ;
Έτσι
λοιπόν-με κάποιον…μαγικό τρόπο- ο φάκελος Γεωργίου δεν έλεγε να κλείσει δικαστικά, παρά
το γεγονός ότι σε πέντε περιπτώσεις εισαγγελείς και ανακριτές αποφάνθηκαν ότι είναι αθώος ! Και αυτό όταν είναι προφανέστατο ότι ο Γεωργίου έκανε σωστά και αντικειμενικά τη
δουλειά του, υπολογίζοντας το πραγματικό Ελληνικό έλλειμμα με νόμιμα κριτήρια τα οποία επιτάσσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι
τον Σεπτέμβρη του 2015 η αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά
της αθωωτικής αυτής απόφασης και τον Αύγουστο του 2016 το συμβούλιο του-ελεγχόμενου
φυσικά από την κυβέρνηση- Αρείου Πάγου αποδέχθηκε την πρόταση αναίρεσης, με
αποτέλεσμα ο Γεωργίου και δύο άλλα
στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ να παραπεμφθούν και πάλι στο συμβούλιο εφετών για το κακούργημα
της ψευδούς βεβαίωσης. Έτσι με αυτήν την απόφαση κινήθηκαν πλέον σε όλους σοβαρές
υποψίες πως κάποιοι δικαστές υπακούουν σε πολιτικά κελεύσματα εντελώς άσχετα με
τη δικαιοσύνη…
Τελικά
ο Γεωργίου, και τα άλλα δύο άτομα, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δυο ετών με
τριετή αναστολή για το αδίκημα της
παράβασης καθήκοντος, αναφορικά με την υπόθεση της υποτιθέμενης διόγκωσης του
ελλείμματος του 2009. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εφετείο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον
καταδικασθέντα, ενώ του επέβαλε την ανώτατη ποινή για τη συγκεκριμένη πράξη !
Στην
πραγματικότητα βέβαια οι δικαστές καταδίκασαν τον Ανδρέα Γεωργίου για μία από τις
τρεις πράξεις παράβασης καθήκοντος που του είχαν αποδοθεί και συγκεκριμένα
γιατί -κατά το σκεπτικό τους- το Νοέμβριο 2010 δεν ενημέρωσε το διοικητικό
συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ για την διαβίβαση των στοιχείων για το έλλειμμα του 2009
ως όφειλε. Παράλληλα, απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες ότι δεν συγκαλούσε το
Διοικητικό Συμβούλιο και πως διατηρούσε θέση στο Δ.Ν.Τ. για λίγους μήνες
παράλληλα με τα καθήκοντα του στην ΕΛΣΤΑΤ.
Βέβαια η καταδίκη Γεωργίου, για το συγκεκριμένο αδίκημα και μόνο, στην πραγματικότητα δεν προσιδιάζει αρκετά με το αφήγημα των πλαστών και διογκωμένων στοιχείων που υποτίθεται πως έφτιαξε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κατ'εντολή του ΓΑΠ. Όμως οι καθεστωτικοί προβοκάτορες ενδιαφέρονται περισσότερο για το τι θα μείνει στη συνείδηση του λαού- ειδικά του όχλου και λιγότερο των πιο σκεπτόμενων- ώστε οι μάζες να ταυτιστούν μαζί τους.
Επανερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα ποιοι ακριβώς κυνηγούν τον Γεωργίου με τέτοια μανία και γιατί…Πρόκειται
για ένα ιδιότυπο μαυροκόκκινο πολιτικό μέτωπο, με λίγο από Νέα Δημοκρατία ! Ναι, δεν είναι υπερβολή !...
Δηλαδή η κυβέρνηση των
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. μαζί με τους ναζί της Χρυσής Αυγής (που είχαν και έχουν ακόμα παρόμοια ρητορική και συμφέροντα με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά θέματα), αλλά και οι Καραμανλικοί
νεοδημοκράτες ! Ας το εξηγήσουμε καλύτερα…
Κατά
πρώτον οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. κυνηγώντας αυτόν τον άνθρωπο, θέλουν αρχικά να δείξουν
πως κυνηγούν και τιμωρούν ένα προηγούμενο, σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς που
χρεοκόπησε τη χώρα και την έβαλε στα μνημόνια και γι’αυτό ήρθε η κρίση, η
φτώχεια κλπ. Δεν λέει κανείς βέβαια ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ δεν έκαναν κακά στη χώρα και δεν έχουν ευθύνες,
όμως αυτό το αφήγημα εξυπηρετεί , με τον τρόπο πλασάρεται, τους φαιοκόκκινους κρυφο-φασίστες
που πήραν την εξουσία για να επιβάλλουν το δικό τους αυταρχικό καθεστώς στη χώρα.
Αυτό
ακριβώς έκαναν όλα τα εξτρεμιστικά κόμματα στην Ελλάδα, δημαγωγώντας και λαϊκίζοντας αναλόγως
όταν ξέσπασε η κρίση, και ανέβασαν έτσι τα εκλογικά ποσοστά τους, για να γίνουν
τελικά η «νέα ελπίδα» στα μάτια ενός αδαούς νεοελληνικού όχλου και τελικά δύο
από αυτά να πάρουν και την εξουσία, με τα γνωστά αποτελέσματα…
Κατά
δεύτερον ένα ακόμα αφήγημα που προσπαθεί να περάσει η αριστερά- και όχι μόνο αυτή-
είναι ότι την κρίση και τα μνημόνια δεν την έφεραν οι στρεβλώσεις της Ελληνικής
οικονομίας και του κράτους, αλλά οι κλέφτες των ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. και οι πουλημένοι
στη «μισητή δύση και στους διεθνείς τοκογλύφους» πολιτικοί αυτών των κομμάτων.
Γι’άυτό και αυτή η θεωρία (πως για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ και οι
άνθρωποί του- κυρίως βέβαια ο ΓΑΠ που υποτίθεται ότι διόγκωσαν το έλλειμμα
για να μας βάλουν στα μνημόνια) τους εξυπηρετεί !
Αλλά οι Καραμανλικοί και η Νέα Δημοκρατία που κολλάνε εδώ ; Είναι πολύ απλό...Η θεωρία της παραποίησης στοιχείων του 2009 δικαιώνει και απαλλάσσει , κατά κάποιον τρόπο, τον Κώστα Καραμανλή από τις τρομερές ευθύνες του για την Ελληνική πτώχευση, εφόσον η Ν.Δ. ήταν η προηγούμενη κυβέρνηση από αυτήν του ΓΠΑ. Ο καγκεμπίτης και άσχετος από οικονομικά Καραμανλής στην πραγματικότητα παραποιούσε στοιχεία και έστελνε στην Ευρώπη νούμερα που δεν ισχύουν, κάτι που ο Γεωργίου αποκάλυψε και έδωσε τα πραγματικά !
Το ερώτημα- για όσους τουλάχιστον δεν μας διαβάζουν συχνά- είναι γιατί οι Συριζαίοι θέλουν να δικαιώσουν τον Καραμανλισμό ; Εδώ κολλάνε οι μαγικές λέξεις "Ρωσία και Πούτιν" ! Ο Καραμανλισμός λοιπόν ενώνεται με τον σοσιαλισμό του Τσίπρα, κυρίως διότι τους ενώνει η "μαμά Ρωσία" και το παρακτοριλίκι (δεν διστάζω να πω τη λέξη). Ο Τσίπρας λοιπόν έχει αναλάβει εργολαβικά, με όποιον τρόπο μπορεί, την αποκατάσταση του Καραμανλή και απόδειξη ότι τον έχουν εξυμνήσει στο παρελθόν και Συριζαίοι (με επιχείρημα του τύπου, τότε ήταν καλύτερη η Νέα Δημοκρατία...) ! Συνδετικός κρίκος Τσίπρα-Καραμανλή και τσιράκι αυτού του ιδιότυπου πολιτικού συνεχούς, δεν είναι άλλος από τον γραφικό πρόεδρο της Δημοκρατία Προκόπη Παυλόπουλο !
Τώρα οι Καραμανλικοί κάλλιστα θα μπορούν να ισχυρίζονται ηλιθίως πως "Ο Κωστάκης μας δεν φταίει καθόλου για την κρίση, αφού ο άτιμος ο ΓΑΠ φούσκωσε τα νούμερα για να μας βάλλει στα μνημόνια κλπ. κλπ". Η πραγματικότητα είναι βέβαια πως η Ελλάδα χρεοκόπησε επί Καραμανλή, ο οποίος και αποχώρησε συνειδητά το 2009, κάνοντας εκλογές και έτσι η "καυτή πατάτα" πήγε στα χέρια του αδαούς ΓΑΠ, ο οποίος απλά διαχειρίστηκε την κρίση που παρέλαβε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο !
Συμπέρασμα
; Στην «Ευρωπαϊκή Ελλάδα» του 2017, όπου την εξουσία έχουν οι πρώην «αντιμνημονιακοί»
και «αγανακτισμένοι», γίνονται Σταλινικού τύπου ψευτοδίκες !! Η διαφορά είναι
ότι εδώ το καθεστώς δεν ελέγχει όλα τα κομμάτια της δικαιοσύνης και φυσικά ότι αυτές οι ψευτοδίκες δεν καταλήγουν σε θανατικές ποινές, όπως στην τότε Σοβιετική
Ένωση…
Τέλος
αξίζει τον κόπο να διαβαστεί το παρακάτω άρθρο της οικονομολόγου, και μέλους
του κόμματος «Δράση», Μιράντας Ξαφά που φωτίζει με στοιχεία και περισσότερες
λεπτομέρειες το συγκεκριμένο θέμα:
«
Βασικός ισχυρισμός του αντιμνημονιακού κατεστημένου ήταν ότι η προσφυγή σε
δανεισμό από τον «επίσημο» τομέα (ΕΕ-ΔΝΤ) δεν ήταν αποτέλεσμα του
δημοσιονομικού εκτροχιασμού και της απώλειας πρόσβασης στις αγορές αλλά του
«φουσκώματος» του ελλείμματος από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Η κυβέρνηση Καραμανλή
είχε στείλει στη Eurostat τον Απρίλιο του 2009 την εκτίμηση ότι το έλλειμμα του
2009 θα ανερχόταν σε 3,7% του ΑΕΠ, κάτι που αναθεώρησε σε 6,0% σε νέα δήλωση
δύο μέρες πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που
κέρδισε τις εκλογές, αμφισβήτησε αυτή την εκτίμηση, επικαλούμενη τις εκτιμήσεις
της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) ότι το ταμειακό έλλειμμα ανερχόταν στο 10% του
ΑΕΠ τους πρώτους 9 μήνες του έτους και θα έφτανε το 12-13% του ΑΕΠ μέχρι το
τέλος του έτους - εκτίμηση την οποία ο διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος
είχε μεταφέρει στους κκ. Καραμανλή και Παπανδρέου προεκλογικά.
Στις
21 Οκτωβρίου η κυβέρνηση Παπανδρέου έστειλε αναθεωρημένη εκτίμηση 12,5% του
ΑΕΠ, τιμή που στη συνέχεια αναθεωρήθηκε στο 13,6% στην προγραμματισμένη δήλωση
του Απριλίου του 2010. Η Eurostat όμως δεν αποδέχθηκε αυτή την εκτίμηση του
ελλείμματος του 2009 ως ορθή και έθεσε επιφυλάξεις στα στοιχεία στην επίσημη
ανακοίνωση για όλες τις χώρες της ΕΕ στις 22 Απριλίου, υποδεικνύοντας πολλαπλά
ανοιχτά θέματα στατιστικής καταγραφής που έπρεπε να αντιμετωπισθούν από την
Ελλάδα σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες (ESA95).
Τον
Ιανουάριο του 2010 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε έκθεση-καταπέλτη (Ευρωπαϊκή
Επιτροπή, 2010) κατά παραγγελία του Eurogroup, που εξηγούσε ότι η Ελλάδα
υπέβαλλε αναξιόπιστα στοιχεία καθ' όλη την περίοδο 1997-2009, κατά την οποία η
Eurostat δεν είχε τη δικαιοδοσία να παρέμβει στην ουσία του θέματος, που ήταν
ότι η στατιστική υπηρεσία (που ήταν τότε Γενική Γραμματεία του Υπουργείου
Οικονομικών και όχι ανεξάρτητη αρχή) λειτουργούσε με μικροπολιτικά κριτήρια. Η
απελπισία της Eurostat με τα «Greek statistics» είναι ευδιάκριτη στη σελίδα 9
της έκθεσης: «Οι εταίροι του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος θα πρέπει να
συνεργάζονται καλή τη πίστει. Εσκεμμένη μη ορθή υποβολή στοιχείων ή απάτη δεν
προβλέπονται στον κανονισμό». Η κατηγορία της λαθροχειρίας στα στοιχεία
διατυπώθηκε επίσημα σε ψήφισμα της Ευρωβουλής σχετικά με το ρόλο της τρόικας,
το οποίο επισημαίνει ότι «η προβληματική κατάσταση της Ελλάδας οφειλόταν και
στη στατιστική λαθροχειρία [«απάτη» - fraud στο αγγλικό κείμενο] κατά τα έτη
που προηγήθηκαν της κατάρτισης του προγράμματος» (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, 2014).
Η
έκθεση του ΔΝΤ που συνόδευε το αίτημα της Ελλάδας για δάνειο από το Ταμείο τον
Μάιο του 2010 περιλαμβάνει εκτενή αναφορά στην αναθεώρηση των δημοσιονομικών
στοιχείων από την κυβέρνηση Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2009. Αποδίδει την
υποβολή ανακριβών στοιχείων προηγουμένως σε «σοβαρά θεσμικά προβλήματα, που
περιλαμβάνουν την περιορισμένη υποχρέωση όσων παράγουν τα στοιχεία να
λογοδοτούν για το έργο τους». Κάνει επίσης λόγο για πολιτικές παρεμβάσεις στην
υποβολή των στατιστικών στοιχείων που στοιχειοθέτησε η Eurostat (IMF, 2010,
σελ. 6).
Τον
Αύγουστο του 2010 ανέλαβε πρόεδρος της -ανεξάρτητης πλέον- Ελληνικής
Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) ο Ανδρέας Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ. Tον
Οκτώβριο του 2010 ο κ. Γεωργίου υπέβαλε αναθεωρημένα στοιχεία που αύξησαν
περαιτέρω το έλλειμμα του 2009 στο 15,4% του ΑΕΠ. Η αύξηση οφειλόταν εν μέρει
στο γεγονός ότι περιελήφθησαν στο έλλειμμα και στο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης
17 παγίως και βαρέως ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και φορείς (ΟΣΕ, αστικές
συγκοινωνίες, αμυντικές βιομηχανίες, ΕΡΤ κ.ά.) όπως προβλεπόταν από το
Ευρωπαϊκό Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών (ESA95) που ίσχυε ήδη από το 1996. Άλλες
αλλαγές αφορούσαν διορθώσεις στατιστικών καταγραφών για τα ασφαλιστικά ταμεία,
καταγραφή των πληρωτέων υποχρεώσεων της Κεντρικής Κυβέρνησης και των Οργανισμών
Τοπικής Αυτοδιοίκησης κτλ. Οι αλλαγές αυτές έγιναν σε πλήρη συνεννόηση με τη
Eurostat, ώστε να εφαρμοστούν και στην Ελλάδα οι κοινοί κανόνες στατιστικής
καταγραφής της ΕΕ και με την τρόικα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), ώστε το σταθεροποιητικό
πρόγραμμα να λάβει υπόψη όλες τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου, ακόμα και
αυτές που αποσιωπούνταν προηγουμένως. Η Eurostat έλεγξε και συμφώνησε με τη
μέτρηση των στοιχείων του 2009 και έκτοτε δέχεται τα ελληνικά στοιχεία της
ΕΛΣΤΑΤ ανεπιφύλακτα. Αυτό δεν εμπόδισε στελέχη ή μέλη του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ,
συνεπικουρούμενα από πολιτικούς, να αναπτύξουν θεωρίες συνωμοσίας ισχυριζόμενα
ότι το «φούσκωμα» του ελλείμματος από την κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε στα
Μνημόνια και να κατηγορήσουν τον κ. Γεωργίου για παράβαση καθήκοντος και
κακουργηματική ψευδή βεβαίωση.
Απώτερος
στόχος αυτών των μεθοδεύσεων ήταν η μετάθεση των πολιτικών ευθυνών για την
οικονομική καταστροφή που προκάλεσε η πελατειακή διαχείριση της εξουσίας σε μη
πολιτικά πρόσωπα. Η στηλίτευση του προέδρου της στατιστικής αρχής εξυπηρετεί
θεωρίες συνωμοσίας που μετακυλίουν τις ευθύνες για την κρίση σε τρίτους -
Μέρκελ, Σόιμπλε, ΔΝΤ, κερδοσκόποι, κατά περίπτωση (Ξαφά, 2016). Το εξωφρενικό
της υπόθεσης είναι ότι επί έξι χρόνια ο Ανδρέας Γεωργίου, που ανέλαβε πρόεδρος
της ΕΛΣΤΑΤ τρεις μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου, διώκεται για ποινικά
αδικήματα ενώ όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς (ΕΕ, Eurostat, ΔΝΤ, ΤτΕ) συμφωνούν
ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,4% του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση Τσίπρα δέχεται τα
στοιχεία πάνω στα οποία βασίστηκε το τρίτο Μνημόνιο που η ίδια υπέγραψε και
ζητάει νέα δάνεια και ελάφρυνση χρέους υπολογισμένα στη βάση αυτών των
στοιχείων, αλλά αφήνει σκιές να πλανώνται πάνω σε παλαιότερα στοιχεία που
βασίστηκαν ακριβώς στην ίδια μεθοδολογία. Αν φουσκώθηκε το έλλειμμα του 2009,
είναι φουσκωμένα και όλα τα ελλείμματα έκτοτε, χωρίς όμως κανείς να μπορεί να
υποδείξει πού πήγαν τα λεφτά των δήθεν αχρείαστων δανείων. Είναι καταγεγραμμένο
παντού (κρατικός προϋπολογισμός, ΟΔΔΗΧ, Eurostat, ΔΝΤ, Bloomberg κ.ο.κ.) ότι ο
καθαρός δανεισμός του ελληνικού Δημοσίου -που ισούται με την αύξηση του δημόσιου
χρέους- ανήλθε σε 36 δισ. ευρώ το 2009 (15,4% του ΑΕΠ). Αν το έλλειμμα του 2009
είναι «φουσκωμένο», κάπου θα βρίσκονται τα δανεικά που περίσσεψαν και επομένως
αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το «πού τα έκρυψαν » !
