Ψευτοδίκες στην Ελληνική «δημοκρατία» !

Συγχωρέστε με που θα πάω για μια ακόμη φορά κόντρα στο ρεύμα (άλλωστε αιρετικά είμαστε…),αν και δεν το κάνω ποτέ επιτηδευμένα. Απλά διαπιστώνω ότι οι πρόσφατες δίκες Τσοχατζόπουλου και Παπαγεωργόπουλου δεν ήταν τίποτα υγιείς προσπάθειες κάθαρσης του πολιτικού βίου από ένα αποφασιστικό πολιτικό και δικαστικό καθεστώς, αλλά προσπάθειες εύρεσης εξιλαστήριων θυμάτων (αν και όχι αθώων) όπου θα φορτωθούν όλες οι αμαρτίες και που πάνω σ’αυτά θα εκτονωθεί, (κυρίως προς την ψηφοθηρική κατεύθυνση) και το όποιο λαϊκό, και σε μεγάλο βαθμό αντικοινοβουλευτικό, αίσθημα για «αίμα» πολιτικών !

Πριν λίγους μήνες είχαμε μια εξοντωτική απόφαση με ισόβια δεσμά στον πρώην δήμαρχο Παπαγεωργόπουλο για οικονομικές ατασθαλίες στον δήμο Θεσσαλονίκης, μολονότι πουθενά δεν βρέθηκαν ούτε κρυφοί λογαριασμοί του, ούτε αποδείξεις για ξέπλυμα χρήματος με οποιονδήποτε τρόπο. Άρα στο δικαστήριο ουδέποτε απεδείχθη ότι έκλεψε ο ίδιος ο Παπαγεωργόπουλος. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως έπρεπε να αθωωθεί γιατί ο δήμαρχος έχει πάντα ευθύνη για ότι συμβαίνει στα ταμεία του δήμου, όμως εδώ το πολύ που θα μπορούσε να του χρεωθεί  είναι είτε η συγκάλυψη, είτε έστω η συνέργεια και για τα υπόλοιπα να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Άλλωστε οι μόνοι που αποδεδειγμένα πλούτισαν από αυτές τις ατασθαλίες είναι κάποιοι άνθρωποι της νύχτας ή και του υποκόσμου !

Και όμως μετά από μια δίκη παρωδία (για όσους την παρακολούθησαν έστω και λίγο) με φανερά προκατειλημμένους δικαστές που δεν κρατούσαν ούτε καν τα προσχήματα επεβλήθη η σχεδόν απίστευτη ποινή των ισοβίων που σε παρόμειες περιπτώσεις νομίζω πως έχει προηγούμενο μόνο σε λίγες ληστείες κρατικών τραπεζών !

Χαρακτηριστικό της στάσης των δικαστών είναι πως όταν μετά την ανακοίνωση της απόφασης ο Παπαγεωργόπουλος μονολόγησε πως «κάποιοι τώρα θα κοιμόνται με τύψεις», ένας εκ των δικαστών απάντησε ειρωνικά «πάντως όχι εμείς» ! Ο πρώην δήμαρχος παραμένει ακόμα προφυλακισμένος και άγνωστο για πόσο ακόμα…

Τώρα βέβαια η υπόθεση Τσοχατζόπουλου είναι πιο σύνθετη. Από τη μια κανείς φυσικά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν αθώος, καθώς εδώ βρέθηκαν και λογαριασμοί και άλλα σημαντικά στοιχεία. Θα αποφύγουμε και να κρίνουμε ως υπερβολική και την ποινή των 20 χρόνων, όμως μην ξεχνάμε πως- όπως ισχυρίζονται οι νομικοί-αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη ποινή που μπορούσε να του επιβληθεί βάσει νόμων. Όμως το ζήτημα είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση είχαμε μια άθλια ψευτοδίκη προκατειλημμένους και προκλητικούς απέναντι στην υπεράσπιση δικαστές (που έφτασαν ακόμα και σε αποβολές δικηγόρων απ’την αίθουσα) και σχεδόν προαποφασισμένη απόφαση, χωρίς να εξαταστεί σε βάθος η υπόθεση.

Και εξηγούμαι ότι υπόπτως δεν ικανοποιήθηκε κανένα από τα αιτήματα της υπεράσπισης, ορισμένα εκ των οποίων ήταν μάλιστα πολύ σοβαρά (όπως το αίτημα να κληθούν για να καταθέσουν τα μέλη του ΚΥΣΕΑ, αλλά και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης για το θέμα των αμαρτωλών συμβάσεων),και ακόμα χειρότερα το δικαστήριο κατέληξε αβασάνιστα στο συμπέρασμα πως μόνο ο Τσοχατζόπουλος και λίγοι συγκατηγορούμενοί του πήραν μίζες, χωρίς να το ψάξει παραπάνω και χωρίς να αποδεικνύεται πουθενά κάτι τέτοιο. Πως ξέρουμε δηλαδή ότι δεν τα πήραν και άλλοι στρατιωτικοί ή πολιτικοί (κάτι που είναι και το πιθανότερο…) και γιατί φορτώνονται όλες οι αμαρτίες σε συγκεκριμένους ανθρώπους ;    

Επίσης ένα ακόμα χαρακτηριστικό στοιχείο που «μυρίζει» φασιστική δίκη είναι ότι δεν χτυπήθηκε μόνο ο Τσοχατζόπουλος, αλλά επιχειρήθηκε ολόκληρη η οικογενειακή του εξόντωση. Σύζυγος και κόρη Τσοχατζοπούλου καταδικάστηκαν σε βαρύτατες  ποινές 12 χρόνων κάθειρξης όχι γιατί έκλεψαν οι ίδιες, αλλά διότι προφανώς ο Τσοχατζόπουλος  ξέπλενε το κλεμμένα σε λογαριασμούς στο όνομα μελλών της οικογένειάς του. Νομικοί βέβαια δεν είμαστε αλλά μας εκπλήσσει όχι μόνο η πολύ βαριά ποινή για τέτοιο αδίκημα, αλλά και το ότι δεν αναγνωρίστηκαν καν τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου, αλλά και ειδικά για την Βίκυ Σταμάτη το γεγονός ότι έχει αρρωστήσει και εγχειριστεί  και ότι έχει και μικρό παιδί που μεγαλώνει χωρίς γονείς.

Τέλος δικαστικό σκάνδαλο θαρρώ ότι αποτελεί και η καταδίκη με 6 χρόνων με αναστολή και της Γερμανίδας πρώην γυναίκας του Άκη Τσοχατζόπουλου με ένα αβάσιμο και ασαφές κατηγορητήριο. Εδώ τολμώ να πω, όσο υπερβολικό κι’αν ακουστεί, πως πρόκειται καθαρά για μια απόφαση που αποσκοπεί στο να ικανοποιηθεί το καθεστωτικό αντιγερμανικό αίσθημα του πολιτικού καθεστώτος και του λαού σε περίοδο κρίσης !!

Aντίθετα ο εκ των εγκεφάλων της υπόθεσης και ξάδερφος του Τσοχατζόπουλου Ζήγρας έτυχε πρωτοφανούς ευνοϊκής μεταχείρησης γλιτώνοντας μόνο με 4 χρόνια (!) με το μάλλον σκανδαλώδες  αιτιολογικό της ειλικρινούς μεταμέλειας (στην πραγματικότητα προφανέστατα επειδή ρουφιάνεψε άλλους  λέγοντας είτε αλήθειες, είτε ψέματα)…Τι σάπιο συμβαίνει λοιπόν εδώ ;

                                                               

Γιατί αυτούς, γιατί τώρα ;  

        
 Τα περί δήθεν κάθαρσης και περί της  ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος για φυλακές και «αίμα» πολιτικών που λέμε και παραπάνω, σχετικά εύκολα μπορεί να τα διακρίνει κανείς σε αυτές τις δίκες. Αυτό που δεν διακρίνει κανείς εύκολα είναι το γιατί επιλέχθηκαν οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι ως εξιλαστήρια θύματα

Έχουμε ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο ότι στην Ελλάδα εδώ και χρόνια εκκαθαρίζονται μέσω επιλεκτικών υπαρκτών ή ανύπαρκτων σκανδάλων ανεπιθύμητοι από το ανατολικό βαθύ κράτος πολιτικοί . Τα θύματα είναι κυρίως φιλοαναπτυξιακοί ή φιλοδυτικοί πολιτικοί ή και «ελευθέρας βοσκής» ανεπιθύμητοι για κάποιο λόγο πολιτικοί και  εκκαθαρίζονται παρασκηνιακά με διακομματικές συμφωνίες….

«Όλως τυχαίως» λοιπόν ο μεν Παπαγεωργόπουλος (που επί Μητσοτάκη ήταν υφυπουργός πολιτισμού) ανήκε ακριβώς στην κατηγορία των πολιτικών που ήθελαν την ανάπτυξη και που δεν «μάσησε» ποτέ από διαπλοκή,νταβατζήδες και παιχνίδια κάτω απ’το τραπέζι. Η δε υπόθεση Τσοχατζόπουλου είναι και σ’αυτό πιο σύνθετη. Ο κάποτε πανίσχυρος Μακεδόνας πολιτικός, ούτε φιλοδυτικός ήταν ποτέ, ούτε και ιδιαίτερα φιλοαναπτυξιακός. Γιατί λοιπόν την πλήρωσε τόσο άσχημα ;

H εξήγηση για΄μένα είναι ότι μια εποχή αυτός και πολλοί άλλοι Πασόκοι πολιτικοί αντιτάχθηκαν σθεναρά στα σχέδια Λαλιώτηδων, Δαμανάκηδων κλπ. ή και του ίδιου του Βενιζέλου για περαιτέρω αριστεροποίηση του ΠΑΣΟΚ ή ακριβέστερα για την πολιτική απορρόφηση του από τον ΣΥΡΙΖΑ (τότε Συνασπισμό) που μάλιστα απέτυχε.

Είναι λοιπόν η κατάπτυστη αριστερά με τα τσιράκια της (και ένα αριστερό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ) αυτή που δεν ξεχνάει ποτέ και συχνά κινεί τα νήματα σε πολλά θέματα στην Ελλάδα (και ας διατείνεται ότι η… φουκαριάρα δεν έχει κυβερνήσει ποτέ ! )  Εκτός αυτού ο Τσοχατζόπουλος ήταν και ξοφλημένος από την πολιτική οπότε η στοχοποίησή του δεν θα είχε και ιδαίτερο πολιτικό κόστος, ούτε θα έβρισκε και υποστηρικτές, όπως και έγινε. Άλλωστε αν θυμηθούμε  το πρόσφατο παρελθόν ΓΑΠ και Βενιζέλος ευχαρίστως τον παρέδωσαν στην «πυρά» και τον αποκήρυξαν…

Γι’αυτό λοιπόν από εδώ και μπρος, όποτε ακούμε για σκάνδαλα και σκανδαλογία θα πρέπει να είμαστε πολύ υποψιασμένοι και να ψάχνουμε πολύ καλά πριν να αποφανθούμε επί τέτοιων θεμάτων .Σ’αυτή τη χώρα είναι τόσο προβοκατόρικο το είδος της πολιτικής που ασκείται που δυστυχώς πρέπει να υποψιαζόμαστε για τα πάντα…