Δρόμος χωρίς επιστροφή…

Ας μου επιτραπεί αρχικά ένα λιγότερο πολιτικό και εξειδικευμένο σχόλιο για τα τελευταία γεγονότα και το νόθο δημοψήφισμα του Τσίπρα, αλλά πιο κοινωνιολογικό και ψυχολογικό                                  

Όπως φάνηκε και από το τελευταίο δημοψήφισμα, αλλά και από τις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, η Ελλάδα έχει πάρει έναν δρόμο αυτοκαταστροφής χωρίς επιστροφή και αυτά που συμβαίνουν τελευταία δεν είναι καθόλου ανεξήγητα.

Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού πριν την οικονομική κρίση είχε βρει καταφύγιο στα δύο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) μαζί με τις ψευδαισθήσεις του πως θα γίνει από αυτά κάτι καλό για τη χώρα. Αυτό το κομματικό καταφύγιο τόνωνε ψυχολογικά και υποσυνείδητα το εγώ ενός  λαού που έτσι κι’αλλιώς δεν έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Όταν ξέσπασε η κρίση το παλιό πολιτικό σύστημα στο οποίο στηριζόταν ο λαός εξευτελίστηκε και ξέπεσε στη συνείδησή του (ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ) και έτσι οι περισσότεροι στράφηκαν εναντίον του και εφόσον ο λαός ένιωσε προδομένος από αυτά τα κόμματα και σταμάτησε να πιστεύει σε αυτά έμειναν μόνο οι ψευδαισθήσεις του και έπρεπε να πιαστεί από κάπου αλλού για να τις ικανοποιήσει !  

Τελικά πιάστηκε από κάποια ακραία και μέχρι τότε ασήμαντα κόμματα του 3 ή του 0,5 % (ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ΑΝ.ΕΛ.) που πλέον τόνωναν το εγώ του και που αυτά παρίσταναν τους σωτήρες και τους αντικαθεστωτικούς, βλέποντας τη μεγάλη ευκαιρία να δουν εξουσία. Στην πραγματικότητα συνέβη το ακριβώς αντίθετο ! Ο λαός κατέφυγε σε αυτά τα κόμματα ακριβώς γιατί αυτά προέβαλε το βαθύ κράτος της διαπλοκής και τους έσπρωχνε προς τα εκεί και γιατί αυτά ήταν πιο λαϊκίστικα και του είπαν τα περισσότερα ψέματα ! Έτσι είναι στην Ελλάδα δυστυχώς…

Εν κατακλείδι  η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στην προσπάθειά της να τιμωρήσει το παλιό σάπιο πολιτικό σύστημα κατέφυγε σε μικρά ακραία κόμματα- και άρα επικίνδυνα και καταστροφικά-και μάλιστα φανατίστηκε με αυτά και τα βλέπει ως τη τη σωτηρία της! Έτσι αυτά τα αντιδημοκρατικά κόμματα γιγαντώθηκαν, πήραν εξουσία και ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και απέκτησαν το πολύ πιστό φανατικό κοινό τους.  Όπως φάνηκε και από το προχθεσινό δημοψήφισμα και την εύκολη νίκη του «όχι», και μάλιστα με κλειστές τις τράπεζες, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι αποφασισμένη να τραβήξει αυτό το δρόμο ως το τέλος του και γι’αυτό πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει πάρει ένα δρόμο χωρίς επιστροφή και πως η οικονομική και πολιτική της καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη !

Μια ακόμη διαπίστωση μου είναι ότι στο «όχι» στο πρόσφατο δημοψήφισμα πήγε ένα κομμάτι του Ελληνικού λαού που ανέκαθεν ένιωθε ξένο προς την Ευρώπη και τις αξίες της του διαφωτισμού, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. ή και θαυμάζει τον Πούτιν. Είναι αυτό που λέμε ο κλασσικός «Ελληναράς» που συνήθως είναι χαμηλού πολιτιστικού και πνευματικού επιπέδου. Αυτό ήταν δηλαδή ένα «όχι» συνολικό κατά της Ευρώπης ή γενικά ξενοφοβικό και όχι μόνο ένα «όχι» κατά μιας πρότασης ή έστω κατά του ευρώ. Αντίθετα στο «ναι» πήγε κυρίως κόσμος που έχει πιο ευρωπαϊκές νοοτροπίες και αντιλήψεις και δεν είναι τόσο ξενοφοβικός και αντιευρωπαίος. Τώρα το τι καταστροφές  έχουν επιφέρει και τα αριστερά και τα δεξιά άκρα στην πολιτική είναι πολύ γνωστό στους πιο μορφωμένους και πιο σκεπτόμενους. Θυμίζω μόνο πως ένας ομοϊδεάτης του Τσίπρα ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (κομμουνιστής που ασπάστηκε και το Σέρβικο εθνικισμό) έφτασε τη Σερβία να τη βομβαρδίσουν…Σας λέει τίποτα αυτό εσάς που ψηφίσατε «όχι» ;