Γιατί ξαφνικά «Μακεδονία» ;

Δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα "Φωνή της Μεσσηνίας"

Όλα τα προβλήματα έχουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, το Μακεδονικό μας έλειπε από την επικαιρότητα το οποίο όπως συνήθως ξεχνιέται για ένα μεγάλο διάστημα και αναζωπυρώνεται με την πρώτη ευκαιρία ! Γιατί το θυμηθήκαμε πάλι τώρα ;

Πρώτον λόγω της παρανοϊκής απαίτησης του Ελληνικού πολιτικού καθεστώτος να ανοίξει η περιβόητη γειτονική χώρα άνευ όρων τα σύνορά της και να δεχθεί όλους τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες στο έδαφος της (και τελικά βέβαια να δημιουργήσει το απόλυτο χάος και στη χώρα της και σε όλη την κεντρική και βόρεια Ευρώπη) και δεύτερον λόγω ενός υποτιθέμενου λάθους που έκανε ο υπουργός Μουζάλας με το να αποκαλέσει τη χώρα «Μακεδονία» σε τηλεοπτική εκπομπή. Ανεξάρτητα όμως από αυτό το «λάθος» πάντως, η γνώμη μου είναι ότι το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί  τυπικό δείγμα τυχοδιωκτισμού του πολιτικού μας κόσμου και «διαζυγίου» με την κοινή λογική  μιας μεγάλης μερίδας Ελλήνων.

Εξηγώ πολύ επιγραμματικά το θέμα. Η συγκεκριμένη περιοχή της ΠΓΔΜ είναι γεωγραφικά Μακεδονικό έδαφος εδώ και πολλούς αιώνες και σήμερα αποτελεί περίπου το 30% της Μακεδονίας, κατοικούμενο κυρίως από ανθρώπους Σλάβικης καταγωγής (Σλαβομακεδόνες). Το 1913, μετά τους βαλκανικούς πολέμους, οι νικήτριες Ελλάδα και Σερβία έκαναν τη μοιρασιά των εδαφών και αυτό το κομμάτι γης κατέληξε στη Σερβία-και φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας-η οποία το είχε υπό κατοχή. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την επικράτηση του σοσιαλιστή Τίτο στη Γιουγκοσλαβία αναγνωρίστηκε ως ομόσπονδη δημοκρατία με το όνομα «Σοσιαλιστική δημοκρατία της Μακεδονίας» και το 1991 κήρυξε την ανεξαρτησία του ως κράτος.

Ποιο λοιπόν είναι ακριβώς το πρόβλημά μας, εφόσον γεωγραφικά  η περιοχή είναι Μακεδονία (και δεν θέλουμε ούτε να ακούμε αυτή τη λέξη…) και εκεί ζει-καλώς ή κακώς- επί σχεδόν 15 αιώνες ένας λαός με τo δικό του πια κράτος και με μια διαμορφωμένη πλέον εθνική ταυτότητα και γλώσσα ;  Και ακόμα γιατί λέμε «ΠΓΔΜ» ή «FYROM» (όπου το Μ σημαίνει Μακεδονία) και απαγορεύεται λέμε τη λέξη «Μακεδονία» ; Ή γιατί επιτρέπεται να λέμε «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και όχι «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ; Αναπάντητα ερωτήματα στη χώρα του μη ορθολογισμού…                                                                                                      

Και εν πάση περιπτώση αφού δεν μπορούμε να δεχθούμε το σκέτο «Μακεδονία», ούτε το «Δημοκρατία της Μακεδονίας»- επειδή  υπάρχει και η δικιά μας Μακεδονία- γιατί επί 25 χρόνια δεν διαπραγματευόμαστε να βρούμε μια μέση λύση του τύπου «Βόρεια Μακεδονία» ή «Σλάβομακεδονία» παρά μόνο δείχνουμε αδιαλλαξία, βάζουμε βέτο, εμπάργκο κλπ. ;                                                                                                       

Η πρώτη απάντηση είναι απλή και λέγεται πολιτικό κόστος. Το θέμα οξύνθηκε-ειδικά τα πρώτα χρόνια που προέκυψε-τόσο πολύ, σε βαθμό εθνικιστικής έξαρσης και φανατισμού και από τότε οι πολιτικοί όποτε το βρίσκουν μπροστά τους το βάζουν «κάτω απ’το χαλί» γιατί φοβούνται ότι δε θα μπορούν να ελέγξουν τις λαϊκές αντιδράσεις!   

Η δεύτερη απάντηση είναι πιο σύνθετη και έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό ΗΠΑ και Ευρώπης με τη Ρωσία (η οποία Ρωσία μάλιστα πρώτη στον κόσμο αναγνώρισε τη γειτονική χώρα με το όνομα "Μακεδονία" από το 1992) του για τον γεωστρατηγικό έλεγχο των βαλκανικών χωρών. Συγκεκριμένα μετά την πτώση της φιλοδυτικής κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993- που ήταν η μόνη που πάλεψε για μια συμβιβαστική λύση-μια σειρά από Ελληνικές κυβερνήσεις δεν έδειξαν καμία διάθεση να λύσουν το θέμα. Μάλιστα οι πιο φανερά ρωσόφιλες, όπως αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου και του Καραμανλή, όξυναν την κατάσταση με σκληρή εθνικιστική γραμμή και βάζοντας βέτο και εμπάργκο. Με λίγα λόγια όσο η γειτονική χώρα ήταν φιλοδυτική η Ελλάδα χρησιμοποιείτο κατά κάποιο τρόπο ως εμπόδιο που θα την εμποδίζει να ενταχθεί στο δυτικό κόσμο (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.), με πρόσχημα το όνομα.    

Πρόεδρος της γειτονικής χώρας είναι εδώ και αρκετά χρόνια ο Νικόλα Γκρουέφσκι ένας τυπικός δεξιός σωβινιστής ο οποίος ξεκίνησε με φιλοδυτική στρατηγική και έτσι το 2008 βρήκε μπροστά του το βέτο του ρωσόφιλου Καραμανλή για την είσοδο της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο τον τελευταίο καιρό ο Γκρουέφσκι  έχει κάνει μια περίεργη αλλά γενικά φανερή στρατηγική στροφή προς τη Ρωσία και νομίζω πως εκεί βρίσκεται η απάντηση στο «γιατί ξαφνικά "Μακεδονία» !  Εκτιμώ λοιπόν πως η αντιευρωπαϊκή και ρωσόφιλη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. είναι έτοιμη να ανταμείψει τη γειτονική χώρα για αυτή τη στρατηγική στροφή της προς τη Ρωσία, ανοίγοντας το διάλογο και πιθανόν βρίσκοντας μια συμβιβαστική λύση για το όνομα με τον όρο «Μακεδονία» !   

Λογικά λοιπόν το «Μακεδονία» του Μουζάλα δεν ήταν λάθος, αλλά εσκεμμένο ώστε να μετρήσουν κομματικές και λαϊκές αντιδράσεις και να πράξουν αναλόγως !  Θα μου πείτε τώρα πως και γιατί, αφού η ΠΓΔΜ πήγε στρατηγικά προς τη Ρωσία, θέλει να αρθούν τα εμπόδια του ονόματος και επομένως να μπει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. ; Μα μπορεί να μπει εκεί μέσα και να παίζει κάλλιστα το παιχνίδι της Ρωσίας, όπως τόσο πετυχημένα το έχουν κάνει κατά καιρούς Ελλάδα και Κύπρος ή όπως αναμένεται να το κάνει και η ακραία ρωσόφιλη Σερβία που είναι υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε. !  

Νομίζω πάντως ότι τα πράγματα  δεν θα είναι και τόσο απλά για την κυβέρνηση του Τσίπρα, αφού οι Έλληνες εθνικιστές είναι πολύ «ανάγωγοι» και ξεροκέφαλοι και δεν το έχουν σε τίποτα να σπάσουν την ιδιότυπη συμμαχία που έχουν κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ (συνεργασία με ΑΝ.ΕΛ., προστασία και ανοχή προς Χρυσή Αυγή κα.) αν προκύψει μια τέτοια λύση !  Να λοιπόν τι εννοώ όταν λέω ότι το συγκεκριμένο θέμα, με το οποίο πολιτικοί και άλλοι έπαιξαν σκληρό παιχνίδι πάνω στο συναίσθημα του όχλου, είναι ο ορισμός του πολιτικού τυχοδιωκτισμού ή και η εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων στο όνομα του πατριωτισμού, του Μεγαλέξανδρου κλπ.…