Νεοελληνική σχιζοφρένεια, πολιτικός τσαρλατανισμός και τυχοδιωκτισμός (3o μέρος)

Στο μεταξύ ο Μητσοτάκης δίνει εντολή στον Σαμαρά να διαπραγματευτεί για μία συμβιβαστική λύση (προσδιορισμό με το όνομα Μακεδονία) αλλά αυτός πηγαίνει στις διαπραγματεύσεις και λέει «δεν δεχόμαστε καθόλου τη λέξη Μακεδονία στο όνομά σας» !! Μόλις γύρισε πίσω, ο πρόεδρος της δημοκρατίας Κ.Καραμνλής τον πετάει έξω από το υπουργικό συμβούλιο σκαιότατα και ο Μητσοτάκης τον αποπέμπει από την κυβέρνηση και αναλαμβάνει προσωρινά ο ίδιος το υπουργείο εξωτερικών.

Όμως ο Μητσοτάκης, έχοντας και μία αδύναμη κυβέρνηση 150 βουλευτών, δεν καταφέρνει να επιβάλλει τη γραμμή του και στα δύο συμβούλια πολιτικών αρχηγών(Φλεβάρη, Απρίλιο) που ακολουθούν στα οποία επικρατεί η σκληρή γραμμή Α.Παπανδρέου για «καθόλου όρο Μακεδονία στο όνομα των Σκοπίων»,κάτι που γίνεται η Ελληνική γραμμή στο θέμα. Τον Ιούνιο του 92’γίνεται διάσκεψη κορυφής στη Λισσαβόνα ,όπου η Ελλάδα επιβάλει τη θέση της στους εταίρους της, για μη αναγνώριση του νέου κράτους εφόσον στην ονομασία του θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία. Αλλά δεν έμελε να …χαρούμε για πολύ καθώς μας πιέζουν και η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ για μια συμβιβαστική λύση, γιατί η νέα χώρα πρέπει να μπει σύντομα στον Ο.Η.Ε. .Στο υπουργείο εξωτερικών είναι τώρα ο κεντρώος, μετριοπαθής Παπακωνσταντίνου ο οποίος αρχίζει σιγά, σιγά να διαπραγματεύεται για την εξεύρεση μίας συμβιβαστικής λύσης. Προτείνονται κατά καιρούς διάφορες λύσεις από διεθνείς μεσολαβητές για σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία, όπως το πακέτο Πινέϊρο και η πρόταση των Άγγλων (Μακεδονία-Σκόπια) και η Ελλάδα διαπραγματεύεται πλέον ανοιχτά και με αυτούς αλλά και απευθείας με το νέο κράτος για μία τέτοια λύση. Μία ακόμα αλλαγή στάσης και κωλοτούμπα από Ελληνικής πλευράς,δηλαδή… Όμως ενδιάμεσα- τον Αύγουστο του 92’-έρχεται η πρώτη σφαλιάρα καθώς η Ρωσία αναγνωρίζει το νέο κράτος ως «Μακεδονία» !.

Βλέποντας τα χειρότερα να έρχονται οι Μητσοτάκης-Παπακωνσταντίνου προσπαθούν να βρουν το γρηγορότερο μία κοινώς αποδεκτή λύση και ήταν κοντά στο να το κάνουν, αλλά εις μάτην…Η κλίκα των Έβερτ, Κανελλόπουλου εκβιάζει ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν «προδώσουν» το όνομα της Μακεδονίας και ο Μητσοτάκης λέει στον Παπακωνσταντίνου που διαπραγματευόταν «μάζεψε τα και έλα πίσω, μας ρίχνουν απ’την κυβέρνηση» !!. Έτσι η Ελλάδα απορρίπτει μία-μία όλες ανεξαιρέτως τις προτάσεις των μεσολαβητών και ξαναγυρίζει στην αρχική της αδιαλλαξία !!. Μίλησε κανείς για σοβαρότητα;…
Τελικά η γειτονική χώρα θα γίνει δεκτή στον Ο.Η.Ε. τον Απρίλιο του 1993,μετά από πολλές διαπραγματεύσεις με την Ελληνική κυβέρνηση ,με το προσωρινό (υποτίθεται) όνομα Former Yugoslav Republic of Macedonia (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και σιγά, σιγά τους αναγνωρίζουν και οι άλλες χώρες με αυτό το όνομα . Τώρα οι δύο χώρες καλούνται να τα βρουν μεταξύ τους για το όνομα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τον Σεπτέμβρη του 1993 ο Σαμαράς ρίχνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ έχει πλέον το δικό του κόμμα και πρωθυπουργός γίνεται ξανά ο Α.Παπανδρέου ,αυτός ο παλιός υπηρέτης της Ρωσικής διπλωματίας και υιοθετεί ακόμα πιο σκληροπυρηνική πολιτική απέναντι στους γείτονες. Το Φεβρουάριο του 1994 οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη χώρα με το προσωρινό της όνομα (FYROM) και λίγο αργότερα-χωρίς κανένας να καταλάβει το γιατί- η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κυρίσει οικονομικό εμπάργκο στη FYROM, αυτή ήταν και η πιο χυδαία και ακατανόητη συμπεριφορά του Ελληνικού σωβινισμού ως τώρα στο Μακεδονικό και στρέφει-και δικαίως- τη διεθνή κοινή γνώμη κατά της Ελλάδας η οποία από εδώ και στο εξής αρχίζει να χάνει το παιχνίδι.

Οι Αμερικανοί στέλνουν τον Χόλμπρουκ στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 1995 ο οποίος εξαγριωμένος ζητά επιτακτικά την άρση του ηλίθιου εμπάργκο και την αναγνώριση του γειτονικού κράτους από την Ελλάδα (που ακόμη εκκρεμούσε !!), αλλά σκοντάφτει στο άλλο πιόνι της Ρωσικής πολιτικής, τότε υπ.εξ. και νυν πρόεδρο της δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια που είναι άκαμπτος. Ο Χόλμπρουκ τον παρακάμπτει και τελικά τα βρίσκει με τον πρωθυπουργό πετυχαίνοντας την αναγνώριση από την Ελλάδα ως FYROM (με την ενδιάμεση συμφωνία) και την άρση του εμπάργκο(!),αλλά αφήνοντας σε εκκρεμότητα το όνομα. Οι φήμες έλεγαν τότε ότι ο Χόλμπρουκ έκανε τη συμφωνία με τη Δήμητρα Λιάνη και όχι με τον βαριά άρρωστο Παπανδρέου !!!
Αργότερα η ηγεσία Σημίτη επιλέγει να βάλει το θέμα στο «ψυγείο» ελπίζοντας να ξεχαστεί. Αλλά από τότε (1996) τα υπόλοιπα κράτη ,προφανώς αηδιασμένα από την Ελληνική εξωτερική πολιτική, αρχίζουν το ένα μετά το άλλο να αναγνωρίζουν τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα «Μακεδονία»,αλλά η Ελλάδα παρά τη διαγραφόμενη ήττα συνεχίζει να είναι στη μακαριότητά της και να απολαμβάνει τον εθνικό της πριαπισμό…
Μάλιστα το 2001 υπογράφεται συμφωνία σύνδεσης και σταθεροποίησης της FYROM και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς καμία ιδιαίτερη Ελληνική αντίρρηση ,αν και το όνομα συνεχίζει να είναι σε εκκρεμότητα.
Την ίδια χρονιά ξεσπάει στη γειτονική χώρα μία εμφύλια σύρραξη που τελειώνει σύντομα με την παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας, έτσι το όνειρο του Σαμαρά για διάλυση της FYROM δεν έγινε πραγματικότητα…

Το θέμα ξεχνιέται τελείως μέχρι που το 2004 οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν τους γείτονες ως κράτος στα ταραγμένα Βαλκάνια τους αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία» και ακολουθούν και μία σειρά άλλες χώρες. Αυτό οι Έλληνες «ειδήμονες»,αντιαμερικανοί το μετέφρασαν ως εκδίκηση, επειδή δεν τους βοηθήσαμε στο Ιράκ !!... Ξαφνικά η Ελλάς ξυπνάει από το λήθαργό της και θυμάται να ξαναδιαπραγματευτεί για ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό, με το όνομα Μακεδονία.Mία ακόμα αλλαγή θέσης και πολιτικής μέσα στο χρόνο δηλαδή. Μόνο που μάλλον το θυμηθήκαμε αργά καθώς δεν υπάρχει εκεί η μετριοπαθής κυβέρνηση Γκλιγκόροφ, αλλά εκφραστές πιο εθνικιστικών τάσεων τύπου Γκρουέφσκι (που μιλούν για Μεγαλέξανδρους κλπ…) και τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς αυτοί ξέρουν ότι έχουν πλέον το πάνω χέρι και κερδίζουν χρόνο.
Και όμως η απατεωνίστικη Ελληνική πολιτική συνεχίζει ακάθεκτη ,αφού προτάθηκαν από τον μεσολαβητή Νίμιτς και τέτοιες ονομασίες που ζητούσαμε (γεωγραφικός προσδιορισμός) ,τις οποίες όμως η Ελλάδα έσπευσε να απορρίψει πρώτη χωρίς καν να περιμένει τους άλλους να το κάνουν πρώτοι,έστω για ξεκάρφωμα !!

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάσαμε στο βέτο του 2008 για την είσοδο της FYROM στο NATO, όπου η Ελλάδα έδειξε ότι ήταν αυτοσκοπός της .Να έχουν άραγε δίκιο κάποιοι που λένε ότι η Ελλάδα κάνει όλη αυτή την ιστορία για να εξυπηρετήσει τα Ρωσικά σχέδια που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο τη γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.;
Τα γεγονότα και οι συνεχείς παλινωδίες της Ελληνικής πλευράς μάλλον τους δικαιώνουν. Μετά το βέτο η Ελληνική εθνική γραμμή αλλάζει και πάλι !!. Τώρα λένε γενικά και αόριστα «θέλουμε γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες της χρήσεις». Τι να σημαίνει αυτό άραγε; Γεωγραφικό προσδιορισμό με τον όρο Μακεδονία ή όχι; Και τι εννοούν για όλες της χρήσεις; Δεν μας διευκρινίζουν οι πολιτικοί τσαρλατάνοι. Να σημαίνει άραγε τη σχιζοφρενική απαίτηση να αλλάξουμε και το συνταγματικό όνομα της χώρας; Αν εννοούν αυτό τότε αποκαλύπτονται ως πραγματικοί προβοκάτορες. Να είστε σίγουροι ότι όπως και αν ονομαστεί αυτή η χώρα δεν θα τους αρέσει…Μετά από αυτά, έχω μήπως άδικο όταν μιλάω για παπατζήδες, πολιτικό τυχοδιωκτισμό και τσαρλατανισμό στο Μακεδονικό ;
20 χρόνια απάτης, προβοκάτσιας και συνεχούς παλινωδίας. Και τώρα που τα κράτη που τους έχουν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία» έφτασαν αισίως τα 129 ,τι θα κάνουν άραγε ; Θα συνεχίσουν το ίδιο παραμύθι;

Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε λέω εγώ και στην τελική ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει, άλλωστε βλέπουμε ότι ο Ελληνικός εθνικισμός δεν έχει πλέον υποστηρικτές ούτε στη δύση, αλλά ούτε και στους ανατολικούς φασισμούς όπως η Συρία. Η αλαζονεία, ο τυχοδιωκτισμός και ο υστερικός εθνικισμός πληρώνονται…