Είναι γεγονός ότι καθεστώτα σαν αυτά της Αιγύπτου και της Τυνησίας (Μουμπάρακ,Μπεν Αλί) είναι ,τουλάχιστον σ’έμάς τους φιλελεύθερους, από αντιπαθητικά έως απεχθή και σίγουρα θα θέλαμε κάποτε να δούμε κι’εκεί (όπως και σε όλον τον κόσμο) μία αξιοπρεπή δημοκρατία στα δυτικά πρότυπα.
Οι λαϊκές εξεγέρσεις που ξεκίνησαν και γιγαντώθηκαν στις δύο αυτές χώρες-και που στην Τυνησία είχαν ως αποτέλεσμα την ανατροπή του Μπεν Αλί- στηρίζονται ως ένα βαθμό σε δίκαιη λαϊκή οργή λόγω της μίζερης ζωής αυτών των ανθρώπων που ζουν μέσα στη φτώχεια και την ανισότητα-την ίδια στιγμή που μία κρατικοφασιστική νομενκλατούρα ζει πλουσιοπάροχα- την υπανάπτυξη και τον αυταρχισμό. Από αυτήν την άποψη δεν θα χαρακτηρίζαμε τις εξεγέρσεις αντιδραστικές, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Το θέμα είναι ποιοί είναι αυτοί που οργανώνουν και υποκινούν αυτές τις εξεγέρσεις πατώντας πάνω στη δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια, τι εκφράζουν και σε τι αποσκοπούν.
Με λίγα λόγια,το σημαντικότερο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το τι θα επακολουθήσει μετά την πιθανή ανατροπή αυτών των δύο καθεστώτων (Ο Μουμπάρακ, αν και έδιωξε όλη την κυβέρνησή του για να ηρεμήσει κάπως τους εξεγερμένους, κρατιέται ακόμα όρθιος). Δηλαδή αν είναι να ανατραπούν αυτοί οι ηγέτες και να έρθουν στα πράγματα πιο υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις, τότε ευχαρίστως να στηρίξουμε τους εξεγερμένους. Αν είναι όμως να διώξουμε αυτούς για να έρθουν κάποιοι ίδιοι ή και χειρότεροι στη θέση τους, τότε γιατί να τους διώξουμε ;
Και αν κάποιους ξενίζει αυτή η άποψη και βιαστούν να μου προσάψουν ότι υποστηρίζω δικτάτορες, τους θυμίζω για παράδειγμα ότι κάποιοι ευχαρίστως ανέτρεψαν το καταπιεστικό καθεστώς του Σάχη στο Ιράν όμως έφεραν στη θέση του κάτι τρεις χειρότερο, δηλαδή τη φασιστική θεοκρατία του Χομεϊνί. Το ίδιο και στην Καμπότζη όπου την ανατροπή του αυταρχικού βασιλιά Σιχανούκ ακολούθησε-υπό τα χειροκροτήματα κάποιων «προοδευτικών» αντιδυτικών της εποχής- η εξουσία των σχιζοφρενών γενοκτόνων κομμουνιστών «Ερυθρών Χμέρ».
Ενώ και στην Κούβα διαδέχτηκε το διεφθαρμένο καθεστώς Μπατίστα ο… Φιντέλ Κάστρο με τα γνωστά αποτελέσματα…Οι δικτατορίες και οι αυταρχισμοί πρέπει να ξηλώνονται μόνο όταν οι κοινωνίες είναι ώριμες να φέρουν κάτι καλύτερο και υγιές ως διάδοχο κατάσταση, αλλιώς-καθώς είναι ανώφελο να πηγαίνουμε από τη μία δικτατορία στην άλλη- δεν έχει νόημα να επαναστατούμε.
Εξετάζοντας λοιπόν αρχικά το κίνημα της Τυνησίας θα διαπιστώσουμε ότι δυστυχώς είμαστε σαφώς πιο κοντά στο δεύτερο ενδεχόμενο. Εκεί λοιπόν ανάμεσα στις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις που καθοδήγησαν το αυθόρμητο λαϊκό κίνημα ήταν κόμματα εθνικιστικά, ακροαριστερά(ένα τέτοιο είναι μάλιστα και μέσα στην προσωρινή κυβέρνηση) και Ισλαμικά που φυσικά όλα μαζί έχουν σαν κοινό παρονομαστή την αντίθεσή τους προς τη δύση και το ότι αυτού του είδους τα κόμματα δεν φημίζονται -παγκοσμίως και όχι μόνο στην Τυνησία- για τη δημοκρατικότητά τους…Όλοι αυτοί μπόρεσαν και ποδηγέτησαν μεγάλη μάζα Τυνησίων και να ηρωποιηθούν στα μάτια τους από τη στιγμή που το καθεστώς Μπεν Αλί (που κυβερνούσε από το 1987) πιέστηκε πολύ στα πρώτα χρόνια του από τους φανατικούς Ισλαμιστές που ήθελαν την εξουσία σε μία χώρα που θεωρείται από τις πιο κοινωνικά φιλελεύθερες του Αραβικού κόσμου, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να ασκήσει σε αυτούς τη βία και τον αυταρχισμό του για να τους αντιμετωπίσει . Όμως καθώς αυτός αποθρασύνθηκε άρχισε να ασκεί σιγά,σιγά αντιδημοκρατική και φασίζουσα πολιτική και επάνω στο λαό της Τυνησίας αδιακρίτως, ο οποίος άρχισε να δυσανασχετεί. Γι’αυτό και σήμερα-λόγω της κοινής τους καταπίεσης- όλοι αυτοί οι ακραίοι και φασίζοντες κομματικοί σχηματισμοί μπόρεσαν και είχαν τη νομιμοποίηση να ηγηθούν της αντί-Μπεν Αλί εξέγερσης και να ενωθούν με τους απλούς εξεγερμένους ως σύμμαχοι και καθοδηγητές τους.
Όλοι καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι παρά την ανατροπή του Μπεν Αλί, λογικά το μέλλον της Τυνησίας δεν μοιάζει να είναι καθόλου πιο δημοκρατικό και προοδευτικό (ειδικά αν στις εκλογές που θα γίνουν σε 6 μήνες ενισχυθούν αυτά τα ακραία κόμματα που προαναφέραμε), διότι πιθανότατα όλοι αυτοί θα καπελώσουν και θα επωφεληθούν εύκολα στο μέλλον από την αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, καθώς ως ένα βαθμό το έχουν καταφέρει ήδη. Άρα γίνεται κατανοητό ότι ουσιαστικά δεν έχουμε κανέναν ιδιαίτερο λόγο να χαιρόμαστε για την ανατροπή Μπεν Αλί και από αυτήν την οπτική η Τυνησιακή εξέγερση είναι και προοδευτική και αντιδραστική μαζί.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για την Αίγυπτο όπου ο Μουμπάρακ ως
ισόβιος πρόεδρος (30 χρόνια μέχρι στιγμής !) έχει αποθρασυνθεί προ πολλού και έχει μετατρέψει μία ολόκληρη και μάλιστα αχανή χώρα σε ιδιοκτησία του, εντείνοντας και τη φτώχεια. Έτσι η εξέγερση μεταφέρθηκε εκεί από την Τυνησία σαν κολλητικός ιός και είναι και πιο βίαιη, όπως και η καταστολή. Εκεί εκτιμούμε ότι μετά από πιθανή ανατροπή του Μουμπάρακ ο κίνδυνος για να έρθει κάτι χειρότερο στο μέλλον είναι ακόμα μεγαλύτερος, διότι η Αιγυπτιακή κοινωνία είναι γενικά πιο συντηρητική και καθυστερημένη από την Τυνησία,ενώ εκεί και ο κίνδυνος του ακραίου Ισλάμ είναι πολύ μεγαλύτερος από την Τυνησία και αυτή εκτιμούμε ότι είναι η μεγαλύτερη μελλοντική απειλή. Έτσι δεν έχουμε και κανέναν λόγο να επιθυμούμε την ανατροπή Μουμπάρακ με αυτές τις προοπτικές. Η επιβεβαίωση ότι υπάρχει και το αντιδραστικό στοιχείο και η ύποπτη υποκίνηση σε αυτές τις εξεγέρσεις έγκειται και στην εξής ερώτηση: Άραγε μετά από 23 και 30 χρόνια κατάλαβαν οι εξεγερμένοι των δύο κρατών ότι τους κυβερνούσαν κρυφοδικτάτορες ή δικτάτορες ; Γιατί το θυμήθηκαν τώρα δα να ξεσηκωθούν, ενώ τόσα χρόνια ουδόλως αντιδρούσαν ; Πολλοί Έλληνες και ξένοι αναλυτές μας μιλούν για δημοκρατία, όμως από όσο γνωρίζω στα συνθήματά τους δεν βρίσκονται σε πρώτο πλάνο συνθήματα περί δημοκρατίας, αλλά κυρίως κατά της διαφθοράς και της οικονομικής ανισότητας.Άλλωστε είναι γνωστό ότι στον Αραβικό κόσμο δεν υπάρχει δημοκρατική κουλτούρα και παράδοση και πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω έστω και ένα πραγματικά δημοκρατικό καθεστώς σε Αραβική χώρα. Πιθανώς κάποιοι από αυτούς τους λαούς να θεωρούν ότι δεν χρειάζονται τη δημοκρατία… Ίσως μόνο η Αλγερία να έχει αυτή τη στιγμή περισσότερες δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά και αυτή τις κέρδισε με τίμημα έναν οδυνηρό εμφύλιο πόλεμο που στρίμωξε «στα σκοινιά» του Ισλαμιστές φασίστες και τη δικτατορία που ετοίμαζαν.
Ίσως κάποιοι να αναρωτηθείτε αν μπορεί να υπάρχει, πέρα από τις τοπικές αντιθέσεις, και διεθνής υποκίνηση των γεγονότων. Εκτιμούμε πως ναι. Αναρωτηθείτε ποια χώρα μπορεί να έχει συμφέρον να ανατραπούν καθαρά φιλοδυτικά καθεστώτα σε αυτές τις χώρες της μεγάλης γεωστρατιγικής συμμαχίας από κάθε άποψη στη βόρεια Αφρική και να αντικατασταθούν από φανατικά αντιδυτικές ,εθνικιστικές, ακροαριστερές ή Ισλαμικές ; Ποια χώρα αγαπούν συνήθως όλοι αυτοί και με ποια συνηθίζουν να συμμαχούν ; Μα φυσικά με τη Ρωσία του Πούτιν, υποστηρικτή και καθοδηγητή κάθε τέτοιων ακραίων και φασιστών ανά τον κόσμο. Τη χώρα που συνήθως επεμβαίνει και προβοκάρει έξυπνα και αθόρυβα σε όλο τον κόσμο για να μη γίνεται αντιληπτή και μισητή στους λαούς. Ειδικά η Αίγυπτος είναι μία χώρα κλειδί, καθώς αποτελεί το μεγαλύτερο (και κυρίως φιλοδυτικό) ανάχωμα στο ακραίο Ισλάμ μέσα στον Αραβικό κόσμο, όπως επίσης και μία μετριοπαθής δύναμη που μπορεί να συνομιλεί και με τη δύση και με την ανατολή, ως μεγάλος γεωστρατικός παίκτης και ως διαπραγματευτής και ενδιάμεσος στους δύο κόσμους που συγκρούονται. Έχουμε λοιπόν κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η ιμπεριαλιστική Ρωσία (και τα γνωστά τσιράκια της Κίνα,Ιράν κλπ.) που έχει τρελά σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία, έχει κάθε λόγο να επιθυμεί την ανατροπή Μουμπάρακ και την αντικατάστασή του με κάποιο υποχείριό της και πως είναι (μέσω των ανθρώπων της σε αυτές τις χώρες) ο κρυφός υποκινητής και εκμεταλλευτής αυτού του γενικά αυθόρμητου λαϊκού ρεύματος.
Σε αυτό δεν την βοηθούν μόνο τα τσιράκια της,αλλά και- άθελά τους-κάποιοι καλοπροαίρετοι ή αφελείς δυτικοί που πιστεύουν ότι με την ανατροπή των συγκεκριμένων καθεστώτων του Αραβικού κόσμου θα έρθει δημοκρατία και καλύτερες μέρες και γι’αυτό στηρίζουν την εξέγερση. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά δυστυχώς και οι ίδιες οι ΗΠΑ μέσω του προβοκατόρικου δίδυμου Ομπάμα-Κλίντον που φαίνεται τελικά πως ήρθε στην εξουσία ως τσιράκι της Ρωσίας για να της κάνει όλα τα χατίρια και να τη βοηθήσει να κυριαρχήσει σιγά,σιγά παγκόσμια. Να λοιπόν που η Ρωσία βρήκε τους ανθρώπους της ακόμα και μέσα στον ίδιο το λευκό οίκο !. Πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την τόσο ακραία υποτελή Ρωσόφιλη συμπεριφορά του αριστερούλη ή αριστερίζωντως Ομπάμα στην εξωτερική πολιτική, που ως τέτοιος γίνεται ακόμα πιο ύποπτος για άνθρωπος της Ρωσίας !! Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 6 Ιανουαρίόυ,όταν ο ξεσηκωμός εντεινόταν, το αμερικάνικο Υπ.Εξωτερικών κάλεσε τον πρεσβευτή της Τυνησίας στις ΗΠΑ για να διαμαρτυρηθεί για την καταστολή αλλά και για τη λογοκρισία που επέβαλε το καθεστώς στον τύπο και το Ίντερνετ. Ενώ και στις 13 Ιανουαρίου, μία μέρα πριν την αποπομπή του Μπεν Αλί, η Κλίντον καλούσε από το «Αλ Τζαζίρα» τους Άραβες ηγέτες «να εγκαταλείψουν τον αυταρχισμό τους και να δώσουν δημοκρατικά δικαιώματα στους λαούς τους». Τέλος σύμφωνα με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες οι Τυνήσιοι στρατιωτικοί αντιμετώπιζαν την προοπτική της ανατροπής του Μπεν Αλί σε συνεργασία με τις αμερικάνικες αρχές από τις 10 Ιανουαρίου, δηλαδή 4 μέρες πριν από την πτώση του. Αυτές και μόνο οι φράσεις νομίζω πως τα λένε όλα και με δικαιώνουν για όσα λέω…
5 σχόλια:
Νομίζω πως αμιγώς ρωσόφιλη είναι η Κλίντον, γυναίκα ενός πρώην προέδρου των ΗΠΑ (Μπιλ Κλίντον) που ήταν ο πλέον φανατικός οπαδός της συνεργασίας με τη μετασοβιετική Ρωσία και φίλος κάθε ρωσόφιλου και ρωσόδουλου φασίστα επί Γης (φαντάσου πως ήταν ο μόνος Αμερικανός που συμπαθούσε πολιτικά τον υπερπροβοκάτορα Ανδρέα Παπανδρέου).
Ο Ομπάμα δεν είναι "Ρώσος", αλλά είναι ο εκφραστής της πιο υφεσιακής - φιλικής προς το ρωσοκινέζικο άξονα πολιτικής, ενώ είναι και επεμβατιστής (απόδειξη η επέμβασή του στα εσωτερικά της Τυνησίας και της Αιγύπτου). Είναι αυτά τα ιμπεριαλιστικά κουσούρια του αμερικάνικου αντι-τριτοκοσμισμού που εκμεταλλεύεται συνήθως ο ρωσοκινέζικος άξονας. π.χ. στην Τυνησία, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έκανε τη βρωμοδουλειά της ανατροπής του Μπεν Αλί (παρά το όντως λαϊκό αυθόρμητο κίνημα της βάσης) και τελικά πολιτικά ευνοήθηκε ο ρώσικος παράγοντας, καθώς το πρώην "Κ"Κ Τυνησίας, νυν Κίνημα για την Ανανέωση (σα να λέμε ΣΥΝ Τυνησίας) - το ρώσικο δηλαδή κόμμα πήρε υπουργείο στη νέα κυβέρνηση, ενώ νομιμοποιήθηκαν και τα δύο ισλαμιστικά ρεύματα - κόμματα (και το δήθεν μετριοπαθές αλά Ερντογάν, και το αμιγώς αντισημιτικό - ισλαμοφασιστικό). Χώρια οι χοτζικοί ψευτοκομμουνιστές του ΚΚ Εργατών Τυνησίας, που κι αυτό παίζει ρόλο στις εξελίξεις.
Δυστυχώς κι εγώ βλέπω μια πτώση Μουμπάρακ από τα δεξιά - ισλαμοφασιστικά κι όχι από τα δημοκρατικά - κοσμικά ή (ακόμα καλύτερα) από τα αριστερά.
Νομίζω πως έχουμε να κάνουμε με ένα αντιδραστικό ρωσο-αμερικάνικο μέτωπο κατά των εθνικοανεξαρτησιακών φιλοδυτικών αστικών τάξεων του Τρίτου Κόσμου... Μ' αυτή την έννοια, δεν νομίζω πως είναι αντιφατικό ούτε για τους πραγματικούς αριστερούς, αλλά ούτε και για τους πολιτικά δημοκράτες φιλελεύθερους να βρεθούν τακτικά στο πλευρό του κατά τα άλλα όντως διεφθαρμένου και καθόλου δημοκράτη Μουμπάρακ...
Εκτος απο τους κοντοφθαλμους δημοκρατες οι πιο φανατικοι υποστηρικτες της εξεγερσης ειναι οι ψευτοαριστεροι ναζι και οι ισλαμοναζι
Αυτο συμβαινει γιατι πολυ απλα σε παγκοσμιο και εγχωριο επιπεδο νεοαριστεροι ναζι και Ριζοσπαστικο ναζιστικο ισλαμ ειναι σε απολυτη συνεργασια για την καταστροφη του ''Μεγαλου Σατανα'' που ειναι ο Δυτικος Πολιτισμος. Ο κοσμος που εχουν ως οραμα για το μελλον δεν ειναι αυτος της ατομικης ελευθεριας, αλλα της χειραγωγισης και της φεουδαρχιας...ειτε απο θρησκευτικους Αγιατολαχ είτε απο λαϊκιστες νεοαριστερους πατερουλιδες...
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πετάξανε τη μάσκα. Από εκεί που το έπαιζαν άσχετοι με την εξέγερση και "μετριοπαθείς", τώρα ήδη με ύφος αλαζόνα νικητή δηλώνουν πως "δεν κάνουν διάλογο με το καθεστώς Μουμπάρακ", πως μόνο με την πτώση αλλά και τη φυγή(!) του Μουμπάρακ από τη χώρα μπορεί να γίνει πολιτικός διάλογος κλπ. Αυτά για εκείνους που αρνούνταν το ρόλο του ισλαμοφασισμού στο καθοδηγητικό επιτελείο της αιγυπτιακής εξέγερσης...
Όσο για τη Χεζμπολλάχ; Από τον ιστότοπο της Καθημέρινής, διαβάζουμε:
"Η Χεζμπολάχ του Λιβάνου χαιρετίζει τους Αιγύπτιους διαδηλωτές
Η αιγυπτιακή αντιπολίτευση συζητάει το ενδεχόμενο να συνομιλήσει με την κυβέρνηση.
Η λιβανική οργάνωση Χεζμπολάχ, η οποία υποστηρίζεται από τη Συρία και το Ιράν, χαιρέτισε σήμερα τους Αιγύπτιους διαδηλωτές που επιδιώκουν την ανατροπή του Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ.
«Χαιρετίζουμε τον υπερήφανο αιγυπτιακό λαό για τον αγώνα του ... και την απόρριψη εκ μέρους του της εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ, καθώς και την προσδοκία του για ελευθερία, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια», αναφέρει σε δήλωσή του ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ Σεΐχης Ναΐμ.
Η Χεζμπολάχ, σφοδρός επικριτής του αιγυπτιακού καθεστώτος, είχε κατηγορήσει το Κάιρο για συντονισμό με το Ισραήλ στη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας το 2008.
Οι σχέσεις της Χεζμπολάχ με της Αίγυπτο εντάθηκαν το 2010, όταν αιγυπτιακά δικαστήρια καταδίκασαν 26 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και μέλη της Χεζμπολάχ, ως ένοχα για σχεδιασμό επιθέσεων για λογαριασμό της Χεζμπολάχ, καθώς και για λαθραία διακίνηση όπλων προς τη Γάζα.
Στο μεταξύ, από πηγές έγινε γνωστό ότι οργανώσεις της αιγυπτιακής αντιπολίτευσης συναντώνται σήμερα για να σχεδιάσουν τη συνέχεια των κινητοποιήσεών τους και εξετάζουν μεταξύ άλλων την πιθανότητα να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με τη σημερινή κυβέρνηση.
Μέλη τριών αντιπολιτευόμενων οργανώσεων δήλωσαν προς το Γερμανικό Πρακτορείο ότι διεξάγονται συνομιλίες για να δοθεί μια απάντηση στο άνοιγμα που έκανε χθες το βράδυ ο Αιγύπτιος Αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν, ο οποίος δήλωσε πως θα ανοίξει διάλογο με «όλα τα πολιτικά κόμματα».
Όμως εξακολουθεί να μην είναι σαφές αν η κυβέρνηση θα είναι διατεθειμένη να συζητήσει με τη μεγαλύτερη αντιπολιτευόμενη οργάνωση, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, η οποία έχει τεθεί υπό απαγόρευση από τις αρχές.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για διαιρέσεις στους κόλπους της αντιπολίτευσης για το ποιος θα είναι αρμόδιος να διαπραγματευτεί για λογαριασμό της.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ορισμένες οργανώσεις, ανάμεσα στις οποίες και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, όρισαν τον Νομπελίστα της Ειρήνης Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι ως επικεφαλής των συνομιλιών με το στρατό και με άλλα μέρη.
Ωστόσο ο Ελ Μπαραντέι αντιμετωπίζει επιφυλάξεις μέσα στη χώρα επειδή έχει περάσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, περιλαμβανομένου του διαστήματος που ήταν επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ (IAEA)."
Στο πλευρό της εξέγερσης και ο κρυμμένος και μεταμφιεσμένος σε ισλαμοδημοκράτη πρωθυπουργός της Τουρκίας και φίλος της Χαμάς, του Ιράν και (τελικά) της Ρωσίας Ερντογάν, με σημερινές δηλώσεις του.
Ο δε Ελ Μπαραντέι βγάζει φετβάδες - τελεσίγραφα για το πότε θα φύγει ο Μουμπάρακ, λες και τον εξέλεξε κανένας αιγυπτιακός λαός για εκπρόσωπό του.
Τα διεθνή - δυτικά ΜΜΕ ζούνε κι αυτά στον αστερισμό της "δημοκρατικής αλλαγής" στην Αίγυπτο, με το Αλ Τζαζίρα να κάνει κανονική φιλο-ισλαμοφασιστική προπαγάνδα.
Ο στρατός έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δε θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά για το Μουμπάρακ, η δε Κλίντον είναι τόσο αντι-Μουμπάρακ που ο Λευκός Οίκος μέσω Μπάιντεν αναγκάστηκε να τα μαζέψει...
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας (ή αν θέλετε της αιγυπτιακής εξέγερσης...)
Πολύ καλό κείμενο
Στο Ελληνικό Προτεκτοράτο η "κυβέρνηση" νομοθετεί με Προεδρικά Διατάγματα, βλ. πολυνομοσχέδιο για την Υγεία του Λοβέρδου. Σε τι διαφέρει από τα ελεεινά Καθεστώτα των ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ του Παπανδρέου στη Σοσιαλιστική Διεθνή; (Μπεν Αλί, Μουμπάρακ)
Διαφέρει μόνο στον αριθμό των Πολιτών που δολοφονεί ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΟΠΛΑ. Για την ώρα. Γιατί ως τώρα ο Παπανδρέου και η Συμμορία του μας δολοφονούν με έλλειψη τροφής, θέρμανσης, ιατρικής και φαρμάκων. Μας δολοφονεί με τις αυτοκτονίες των απελπισμένων. Έρχεται όμως η ώρα που τα Παπανδρόσκυλα θα έχουν την τύχη των συντρόφων τους Μπεν Αλί και Μουμπάρακ.
Δημοσίευση σχολίου