Ντόναλντ Τραμπ, όπως Τσίπρας !

Nα λοιπόν που ο λαϊκισμός  και η πολιτική παράνοια δεν βρίσκουν έδαφος μόνο στην Ελλάδα και αλλού και μάλιστα και στο δυτικό κόσμο. Το λέω αυτό γιατί σε μια ορθόδοξη χώρα- που έχει στη φύση της τον ανορθολογισμό-είναι πιο εύκολο να δούμε ακραία  φαινόμενα, αλλά φαίνεται πως οι οικονομικές κρίσεις μπορούν να φέρουν πολλά κακά…

 Ο ιδιόρρυθμος μεγιστάνας Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε εύκολα τις εσωτερικές εκλογές του κόμματος των ρεπουμπλικανών στις ΗΠΑ, κόντρα σε πιο μετριοπαθείς αντιπάλους, και είναι ο ένας υποψήφιος για πρόεδρος των ΗΠΑ, απέναντι πιθανότατα στη Χίλαρι Κλίντον ! Η ρητορική του είναι  ακραία δημαγωγική έως χυδαία και ερεθίζει τα χειρότερα ένστικτα του λαού του. Ανακαλύπτει  εσωτερικούς εχθρούς και στοχοποιεί ομάδες ανθρώπων ως υπεύθυνους για τα προβλήματα της Αμερικής. Παρουσιάζεται δε και ως σύμμαχος και  συμπαθών τη Ρωσία του Πούτιν, κάτι που από τη λογική  συνεπάγεται και εχθρός της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Γενικά μιλάμε για φαινόμενο μάλλον πρωτοφανές για τα δεδομένα της Αμερικής να σηκώνει εκλογικά κεφάλι η ρατσιστική ακροδεξιά που θα διαρρήξει και τις σχέσεις της με την παραδοσιακή σύμμαχο Ευρώπη ! 

Αλλά μήπως σας θυμίζουν και Ελλάδα αυτά τα φαινόμενα με τον τρόπο που σαρώθηκε εδώ το παλιό κομματικό κατεστημένο και ξαφνικά μικρά  ακραία κόμματα γιγαντώθηκαν ; Οικονομική κρίση, επικράτηση του λαϊκισμού της ανορθολογικής δημαγωγίας και συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ΑΝ.ΕΛ.και άλλους ακραίους (Το ΚΚΕ απλά διατήρησε τις δυνάμεις του). Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ-σε αντίθεση μ’εμάς-δεν είχαν ιδιαίτερη κουλτούρα λαϊκισμού, αλλά την ανακάλυψαν τώρα και ότι είχαν,και συνεχίζουν να έχουν, σαφώς υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.       

                                                                                                                                                 
Συγκεκριμένα  όμως κάποιες αλλεπάλληλες αποτυχημένες εκλογές επιλογές του Αμερικάνικου λαού (δύο τετραετίες Μπους και δύο τετραετίες Ομπάμα που ήταν αμφότερες ότι χειρότερο) έφεραν την οικονομική κρίση-που μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο-και συνέπειες που ακόμα δεν έχουν ξεπεραστεί και τις ζουν οι Αμερικανοί.                                                                                                                                                                  Η δε προεδρία Ομπάμα δεν ήταν παρά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα που λίγα πράγματα προσέφερε, διότι μπορεί να δημιουργήθηκαν κάποιες νέες θέσεις εργασίας, αλλά οι μισθοί και το ΑΕΠ της χώρας παραμένουν καθηλωμένα όπως μέσα στην κρίση, η χώρα είναι καταχρεωμένη (και κάποιες πολιτείες υπό πτώχευση)  και  ταυτόχρονα-λόγω της υφεσιακής πολιτικής του- όλοι οι φασισμοί ανά τον κόσμο σήκωσαν κεφάλι (Ρωσία, ISIS, Βόρεια Κορέα κλπ.).  Σε αυτό το διάστημα ο Ομπάμα το μόνο που ήξερε ήταν να δίνει show, να παίζει μπέϊζμπολ και να φωτογραφίζεται σε γκεϊ περιοδικά !

Θεωρώ βέβαια σχετικά δύσκολο να βγει πρόεδρος ο Τραμπ διότι δύσκολα θα βρει ψήφους από Ισπανόφωνους, Μουσουλμάνους ή και πολλές γυναίκες, αν και ποτέ δεν ξέρεις…Το σίγουρο όμως είναι ότι όπως στην Ελλάδα η κρίση μας έφερε έναν Τσίπρα, έτσι και στις ΗΠΑ η κρίση τους έφερε ένα Έλληνα Τσίπρα !!                                                 

Είναι θεμιτή όμως η σύγκριση Τσίπρα και Τραμπ;  Από τη μια όχι γιατί από τον δικό μας λείπει ο ρατσιστικός λόγος που στοχεύει σε ομάδες του πληθυσμού και κάποιες άλλες ακρότητες. Αλλά και από την άλλη ναι (!) γιατί ο Τσίπρας  στόχευσε  διεθνείς εχθρούς ως υπεύθυνους της κρίσης (όπως κάνει κάθε φασισμός) και όξυνε τη φθηνή δημαγωγία, το λαϊκισμό και τον πολιτικό ανορθολογισμό, στοιχεία που άλλωστε ενυπήρχαν ως ένα βαθμό στην Ελληνική πολιτική σκηνή.

Εν τέλει το σίγουρο είναι ότι οι οικονομικές κρίσεις διαταράσουν τις κοινωνικές ισορροπίες και σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια ακραίους, δημαγωγούς και λαϊκιστές κάθε είδους. Μήπως έτσι δεν ανέβηκε και ο Χίτλερ στη Γερμανία ; Στην Ελλάδα το φαινόμενο του λαϊκισμού το ξέραμε καλά εδώ και δεκαετίες γιατί κάποιοι το πέρασαν στο πολιτικό μας DNA και συχνά το επιβραβεύαμε και εκλογικά. Έτσι και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν εξέπληξε και πολλούς.  

Στην Αμερική οι περισσότεροι το ανακάλυψαν τώρα και νομίζω πως οφείλεται στην όψιμη  ενασχόληση με την πολιτική μιας πρώην απολιτίκ μάζας που χτυπήθηκε από την κρίση. Και είναι βέβαια προφανές ότι τα πολιτικά πράγματα της Αμερικής επηρεάζουν, αν μη τι άλλο, θετικά ή αρνητικά και όλο τον πλανήτη.