Τι πραγματικά ζητάει ο Ερντογάν ;

Ας δούμε από μια ψύχραιμη σκοπιά-και χωρίς τις υστερίες δημοσιογράφων και διάφορων εθνικοφρόνων-τι πραγματικά συμβαίνει με την Ερντογάν και αν πρέπει να μας ανησυχεί η Τουρκική προκλητικότητα και συνοριακός αναθεωρητισμός.

Το πρόβλημα πιστεύω ότι ξεκινάει από το καλοκαίρι και το περιβόητο πραξικόπημα στην Τουρκία όταν Ευρώπη και ΗΠΑ κράτησαν μια άθλια στάση μη καταδικάζοντας έγκαιρα ή και στηρίζοντας με τον τρόπο τους το πραξικόπημα του Ισλαμοφασίστα ιμάμη Γκιουλέν (ιδίαιτερα οι ΗΠΑ του απαράδεκτου Ομπάμα). Έκτοτε έγιναν και άλλες ενέργειες από  πλευράς Ε.Ε. που αντί να προσεγγίσουν την Τουρκία, τη σπρώχνουν στην αγκαλιά της φασιστικής Ρωσίας και του Πούτιν, με την οποία μέχρι πρότινος η Τουρκία ήταν στα μαχαίρια. Τέτοιες ήταν η αθέτηση της υπόσχεσης για κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους στην Ευρώπη, η ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του Ερντογάν που χαρακτηριζόταν ως δικτάτορας ενόσω αυτός εκκαθάριζε μέσα από το κράτος του φιλοπραξικοπηματίες Γκιουλενικούς, αλλά και πιο πρόσφατα το ψήφισμα για σταμάτημα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας.

Αυτή η βλακώδης πολιτική της Ευρώπης έσπρωξε λοιπόν  τη γεωπολιτικά περικυκλωμένη Τουρκία (η οποία λίγο πιο πριν πλήρωσε και βαρύ φόρο αίματος από τη ρωσοκίνητη τρομοκρατία των PKK και ISIS) στο να τα ξαναβρεί με τη Ρωσία και ταυτόχρονα στα άκρα. Και όταν λέμε στα άκρα μιλάμε κυρίως για τις Τουρκικές επεμβάσεις στη Συρία και κυρίως στο Ιράκ στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αλλά στην πραγματικότητα σε συμμαχία με τους Ρώσους φασίστες και μακελάρηδες του Συριακού λαού.

Ειδικότερα η επέμβαση στο Ιράκ και κυρίως στη Μοσούλη είναι το κλειδί του Τούρκικου αναθεωρητισμού, καθώς εκεί η Τουρκία επιθυμεί ανοιχτά αλλαγή συνόρων κόβοντας ένα κομμάτι από το πολύπαθο Ιράκ το οποίο θέλει να προσαρτήσει. Εκεί λοιπόν αποσκοπεί κυρίως ο Ερντογάν-και όχι τόσο στην Ελλάδα- όταν χτυπάει και αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάνης. Άλλωστε συνθήκη της Λωζάνης δεν είναι μόνο τα σύνορα με την Ελλάδα, αλλά και τα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας.

 Εμείς παρόλα αυτά πρέπει να ανησυχούμε ; Άλλωστε πολλοί πιστεύουν  (και μετριοπαθείς αναλυτές) πως οι Τούρκοι αποσκοπούν στο Καστελλόριζο προκειμένου να αμβλύνουν και να αποδυναμώσουν την Ελληνική ΑΟΖ σε μια κομβική θαλάσσια περιοχή.

Αυτό από μόνο του εμένα δεν μου λέει τίποτα διότι-όπως ξαναέγραψα πρόσφατα- το θέμα της ΑΟΖ χρονίζει και χρησιμοποιείται περισσότερο για λαϊκή κατανάλωση, χωρίς να δείχνει κάποια Ελληνική κυβέρνηση τάση να το λύσει διπλωματικά. Το βλέπω χλωμό λοιπόν να αποφασίσουν κάποια στιγμή οι δικοί μας να κηρύξουν ΑΟΖ χωρίς να προηγηθεί διαπραγμάτευση με την Τουρκία. 

Εκτός πια κι’αν οι Έλληνες τρελαθούν τελείως και βγάλουν κυβέρνηση τη Χρυσή Αυγή !... Όσο πάντως ο Ερντογάν δεν νιώθει να απειλείται από την Ελληνκή ΑΟΖ, δεν πιστεύω πως μπορεί να κάνει καμία κουταμάρα με το Καστελόριζο.

Από την άλλη καταλαβαίνω ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ακραία και αναξιόπιστη και αυτό ανησυχεί πολύ κόσμο παραπάνω απ’το κανονικό. Θυμηθείτε και την ένταση που προκάλεσαν πρόσφατα με την Αλβανία οι Κοτζιάδες και σία (με γελοίες αφορμές όπως κάποιες ιστορικές αναφορές  ή το γκρέμισμα κάποιων αυθαίρετων στη Χιμάρα) ή ότι μόλις χθες Καμμένος και μερικοί άλλοι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έστησαν μια αηδιαστική φιέστα στο Καστελλόριζο παρέα με τον Χρυσαυγίτη Κασιδιάρη που, μεταξύ άλλων, νομιμοποίησε συμβολικά τους ναζιστές ως καθώς πρέπει και πατριωτικό κόμμα !

Νομίζω πάντως πως μετά και τη φιλορωσική στροφή του Ερντογάν είναι μάλλον δύσκολο να τα βάλει η Τουρκία με την Ελλάδα, καθώς ο Πούτιν δεν θέλει καθόλου να κάψει το χαρτί του πιστού του σκυλιού Τσίπρα μέσα στην Ελλάδα με μια Ελληνοτουρκική ένταση ή σύρραξη. Μην ξεχνάμε επίσης ότι προς το παρών δεν έχει τεθεί σε καμία περίπτωση επισήμως από την Τουρκία θέμα αλλαγής συνόρων με την Ελλάδα και όλα αυτά εξαντλούνται συνήθως σε λαϊκίστικες ομιλίες του Ερντογάν.

Δεν λείπουν άλλωστε και οι υπερβολές δημοσιογράφων και λοιπών πατριδοκάπηλων που προσπαθούν είτε να πουλήσουν παραπάνω, είτε να δημιουργήσουν εντυπώσεις υπερβάλλοντας ή διαστρεβλώνοντας δηλώσεις του Ερντογάν ή άλλων Τούρκων. Άλλωστε όπως έχω ξαναγράψει ο λαός μας συνηθίζει να θρέφεται από εχθρούς και απειλές που και όταν δεν υπάρχουν τις ανακαλύπτει !

 Θα έλεγα λοιπόν πως να ανησυχούμε και να πανικοβληθούμε δεν πρέπει (έχουμε άλλωστε και τόσα άλλα προβλήματα), αλλά δεν παύει να χρειάζεται εγρήγορση του κράτους, οργάνωση του στρατού και καλύτερη θωράκιση των ανατολικών θαλάσσιων συνόρων. Και όταν μιλάμε βέβαια για θωράκιση δεν εννοούμε νέο μπαράζ οπλικών παραγγελιών εις βάρος του φορολογούμενου και του συνταξιούχου,όπως βλακωδώς είπε πρόσφατα ο-να το πούμε λαϊκά, στρατόκαβλος- Λεβέντης !