Το διπλωματικό αυτογκόλ και η δεινή θέση της Ελληνικής διπλωματίας

Όπως ξαναγράψαμε πρόσφατα με αυτό το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης- και το επόμενο που έρχεται στην Αθήνα- ουσιαστικά η Ρωσία (και οι άνθρωποί της που το οργάνωσαν) λέει στον Τσίπρα που δέχεται τρομερές πιέσεις από τη δύση για λύση στο Μακεδονικό: «Κοίτα και τολμήσεις και τα βρεις μαζί τους και μπουν στο ΝΑΤΟ, γιατί σε περιμένει ο θυμωμένος όχλος που μπορεί και να σε ρίξει και απ’την εξουσία» !

Εκτιμούμε ο λαοπλάνος Τσίπρας είναι μάλλον απίθανο να αγνοήσει τον Πούτιν και αυτές τις λαϊκές αντιδράσεις και να προχωρήσει σε διπλωματική λύση και πως ο ΥΠ.ΕΞ. Κοτζιάς θα βρει αργά ή γρήγορα μια πρόφαση για να φύγει από τις συνομιλίες. Όμως αυτό θα πρέπει να το κάνει με μαεστρική διπλωματία, ώστε να ρίξει την ευθύνη του ναυαγίου στους γείτονες, διαφορετικά εγκυμονεί μεγάλος κίνδυνος είτε η γειτονική χώρα να μπει στο ΝΑΤΟ παρά τη θέλησή μας, είτε να αναγκαστούμε να βάλουμε ένα βέτο που δεν έχουμε δικαίωμα να βάλουμε και που θα υποστούμε κυρώσεις και δεινή διπλωματική ήττα !

Με λίγα λόγια η Ελληνική διπλωματία βρίσκεται πλέον σε δυσχερή θέση εξ’αιτίας των ηλίθιων χειρισμών όλων των κυβερνήσεων που χειρίστηκαν το συγκεκριμένο θέμα επί 25 χρόνια. Ωστόσο μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου συνεχίζει να θεωρεί πως πρέπει να πάμε πίσω στο 1992 και το «πεζοδρόμιο» να κάνει εξωτερική πολιτική και στηρίζει τα συλλαλητήρια !

Έτσι λοιπόν ακόμα και ο Καμμένος και το ακροδεξιό κόμμα του στηρίζει το συλλαλητήριο και για να καλοπιάσει τη Ρωσία και διότι ξέρει ότι πρέπει να ικανοποιήσει το ακραίο κοινό του διαφορετικά μπορεί να σβήσει από το χάρτη εκλογικά ! Και αν οι ΑΝ.ΕΛ. δεν ξαναμπούν στη βουλή, ο Τσίπρας ξέρει ότι πιθανότατα δεν θα έχει άλλον κυβερνητικό εταίρο, ακόμα και αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές ! Συν φυσικά Χρυσή Αυγή, Λεβέντη και άλλα φασιστικά αποκόμματα τύπου Κωνσταντοπούλου κλπ που είναι στη σκληρή γραμμή.…

Η πιο θλιβερή περίπτωση όμως η Ν.Δ. του Μητσοτάκη που όχι μόνο δεν πήρε αρχικά θέση, φοβούμενη το πολιτικό κόστος και τους Καραμανλικούς και εθνικιστές στο κόμμα του, αλλά ξαφνικά ο τελευταίος έδωσε το ελεύθερο στα στελέχη του να παραβρεθούν στο συλλαλητήριο. Με λίγα λόγια η Ν.Δ. ουσιαστικά απορρίπτει τη δική της θέση του Βουκουρεστίου περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό και συντάσσεται με τη γραμμή των σκληρών που λένε «καθόλου Μακεδονία» !

Έτσι αποδεικνύεται πόσο κάλπικη θέση και ελιγμός ήταν αυτή της κυβέρνησης του καγκεμπίτη Καραμανλή στο Βουκουρέστι (μετά το βέτο), περί σύνθετης ονομασίας . Ήταν μια θέση που απλώς σκόπευε να ξεγελάσει και να καθησυχάσει τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ πως καλά δεν είμαστε αδιάλλακτοι και θα συνεχίσουμε τον διάλογο για να τα βρούμε.                                                                                                     Αυτό ουσιαστικά το παραδέχθηκε προ ημερών και ο ίδιος ο Καραμανλής μέσω διαρροών του στον τύπο, αλλά στη συνέχεια έσπευσε να το μαζέψει, καταλαβαίνοντας ότι είναι διπλωματική γκάφα που μπορεί να αξιοποιήσουν οι γείτονες και να στρέψει και τους Νατοϊκούς εναντίον μας !

Αυτό φυσικά που δεν μπορούν να αντιληφθούν όσοι είναι υπέρ των συλλαλητηρίων είναι ότι πρόκειται για μεγάλο διπλωματικό αυτογκόλ, διότι την ώρα των συνομιλιών η Ελλάδα είναι αυτή που φαίνεται ως αδιάλλακτη, εθνικιστική και ιμπεριαλιστική και όχι οι γείτονες (εκτός κι’αν κάνουν κι’αυτοί το ίδιο λάθος). Αυτό δυσχεράνει πάρα πολύ τη δουλειά της κυβέρνησης που θέλει να φαίνονται οι γείτονες κάπως έτσι για να βρει την αφορμή να αποχωρήσει και να τους ρίξει την ευθύνη...

Ότι αυτό σκοπεύει η κυβέρνηση να κάνει φαίνεται από το ότι οι Τσιπροκοτζιάδες δημιούργησαν ξαφνικά θέμα αλυτρωτισμού και μιλούν για συνταγματικές αλλαγές στη γειτονική χώρα, κάτι που- όπως είναι λογικό- δεν μπορεί να γίνει απ’τη μια μέρα στην άλλη. Γιατί δηλαδή η Ελληνική διπλωματία επικεντρώνεται επί 25 χρόνια στο όνομα και όχι στον υποτιθέμενο αλυτρωτισμό και το θυμήθηκε τώρα ; Και τι ακριβώς είναι αλυτρωτισμός ;

Αλυτρωτισμός είναι η επεκτατική διάθεση μιας χώρας με σκοπό να απελευθερώσει εδάφη της που θεωρεί ότι κατέχει αδίκως μια άλλη χώρα. Ποιος σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι μια χώρα δύο εκατομμυρίων κατοίκων, χωρίς τακτικό στρατό και που θέλει να ενταχθεί σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., μπορεί ποτέ να απειλήσει την Ελλάδα που έχει τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες στην Ε.Ε ;;

Τα περί αλυτρωτισμού της γειτονικής χώρας συμπεριλαμβάνονται στην ενδιάμεση συμφωνία του 1995 οπότε και οι γείτονες άλλαξαν ορθώς την τότε σημαία τους με το αστέρι της Βεργίνας. Από τότε εξαλείφθηκαν σταδιακά όλες σχεδόν οι αμφιλεγόμενες αναφορές στο σύνταγμά τους που μπορεί να παρέπεμπαν σε επεκτατισμό ή κάτι παρόμοιο.

Απ’όσο ξέρουμε υπάρχει ακόμα μια μόνο αμφιλεγόμενη αναφορά που λέει περίπου τα εξής: «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές βλέψεις εναντίον γειτονικών χωρών, αλλά τα σύνορα θα μπορούν να αλλάξουν μόνο με αλλαγή συντάγματος και σε εθελοντική βάση των χωρών». 

Αν μπορούμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από αυτό είναι ότι με μια αλλαγή συντάγματος, εδάφη της γειτονικής χώρας θα μπορούσαν να ενωθούν εθελοντικά με εδάφη της Βουλγαρίας, της Αλβανίας ή της Σερβίας. Όχι όμως και με την Ελλάδα αφού φυσικά η Ελλάδα δεν θέλει να ενωθεί με αυτούς. Οπότε μάλλον και αυτό δεν μας αφορά…Εκτός αυτού όμως προβλέπεται πως η ενδιάμεση συμφωνία υπερτερεί του συντάγματος των χωρών και όποιων αμφιλεγόμενων αναφορών, οπότε προς τι ο θόρυβος περί αλυτρωτισμού ;

Τέλος ούτε και η καπηλείας της αρχαιοελληνικής ιστορίας (αγάλματα, δρόμοι, γήπεδα) συνιστά απαραίτητα αλυτρωτισμό με την πλήρη έννοια του όρου. Πολύ σωστά όμως ο Ζάεφ σκοπεύει να πατάξει όσο γίνεται την αρχαιοπληξία της χώρας ως ένα διπλωματικό εργαλείο που θα είναι αρεστό και στην Ελλάδα. Η αρχαιοπληξία άλλωστε δεν ωφέλησε ποτέ καμία χώρα, ούτε και την Ελλάδα.

Tι θα έκανε τώρα επί του θέματος μια Ελληνική κυβέρνηση που θα είχε υπευθυνότητα, real politic και θα έκλεινε τα αυτιά της στο περιβόητο λαϊκό αίσθημα που…”κάτι έχει να μας πει” ; Θα άφηνε όπως είναι το συνταγματικό όνομα των γειτόνων, αφού η αλλαγή του δεν έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια χρονικά και ούτε και είναι δημοκρατική πράξη και θα ασχολιόταν μόνο με το διεθνές όνομα της χώρας. Για το διεθνές όνομα θα μπορούσαμε να αποδεχθούμε ακόμα και το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με τον όρο να αναφέρεται παντού ολογράφως (σαν το Τσεχική Δημοκρατία), ώστε να ξεχωρίζει από τη δική μας Μακεδονία.

Αν θέλαμε όμως να μην εξοργίσουμε περαιτέρω τα εν Ελλάδι πλήθη, δεν θα ήταν άσχημο και ένα όνομα του τύπου «Βόρεια Μακεδονία», «Άνω Μακεδονία», «Μακεδονία-Σκόπια», «Νέα Μακεδονία» κλπ.. Όμως επειδή εκτιμούμε πως το όνομα δεν είναι το σημαντικότερο, η Ελλάδα θα έπρεπε να επικεντρωθεί κυρίως στο θέμα της αρχαιοπληξίας και κάποιων ανιστόρητων αναφορών των γειτόνων σε σχολεία και κρατικά αγγλόφωνα σάιτ και να τις περιορίσει. Ποιός όμως θα τολμήσει να πει ποτέ την αλήθεια στον Ελληνικό λαό, πλην λίγων εξαιρέσεων (όπως Μπουτάρης) ; 

          

Κάτι επίσης που κανείς δεν έχει σκεφθεί από τους «ύπνους» της Ελληνικής διπλωματίας είναι ότι σε περίπτωση μη λύσης και διπλωματικης ήττας της Ελλάδας, δύναται η γειτονική χώρα να πάρει εμπορικά την αποκλειστική χρήση του ονόματος "Μακεδονία". Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα απαγορεύεται να εμπορεύεται προϊόντα με το όνομα "Μακεδονία", καθώς υπερτερεί η κρατική οντότητα !

Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν, ξέροντας ότι οι κυβερνητικοί που διαχειρίζονται το ζήτημα είναι παντελώς αναξιόπιστοι και τυχοδιώκτες ! Όσο για τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη μετά τα συλλαλητήρια, τις αγκαλιές με τον Πούτιν, την υποταγή στην εκκλησία και τη φανατική υποστήριξη των οκτώ Τούρκων πραξικοπηματιών, μένει να κάνει και κανά συλλαλητήριο υπέρ του Κάρατζιτς για να ολοκληρωθεί η...φιλελεύθερη στροφή της !