Μαύρα σύννεφα πάνω από τον πλανήτη !

 Να λοιπόν που η έκπληξη έγινε και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και τις δημοσκοπήσεις οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον ιδιόρρυθμο ακροδεξιό δημαγωγό Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία της χώρας ! Μαζί διαψευστήκαμε κι’εμείς που-ειδικά με την αποκάλυψή του ως σάτυρος και σεξιστής- πιστέψαμε κάποια στιγμή ότι η Αμερικάνικη δημοκρατία θα τον γκρεμίσει και πως οι εκλογές έχουν κριθεί υπέρ της Κλίντον !

Κατά πρώτον λοιπόν οι Αμερικάνικες εκλογές φέρνουν σε δύο μήνες από τώρα στον Λευκό Οίκο έναν θαυμαστή και πιστό  όργανο του Πούτιν και της ρώσικης αυταρχικής υπερδύναμης και αυτό από μόνο του σημαίνει ότι πλέον ο κόσμος δεν θα είναι καθόλου όπως τον ξέραμε. Με λίγα λόγια η επεκτατική Ρωσία έχει πλέον γεωπολιτικά το πάνω χέρι στον πλανήτη και οι ΗΠΑ παύουν να είναι η πρώτη δύναμη τουλάχιστον γεωπολιτικά (αλλά απλά μια ισχυρή χώρα σύμμαχος του Πούτιν), οπότε και ο Τραμπ κακώς αποκαλείται ο νέος πλανητάρχης !

Επίσης και για την ίδια την Αμερική και τα εσωτερικά της, ειδικά τα οικονομικά, η εκλογή Τραμπ δεν πιστεύω ότι μπορεί να σημαίνει σε καμία περίπτωση κάτι θετικό και πως αργά η γρήγορα θα αποδειχθεί εγκληματικό λάθος.

Όλα αυτά θα τα αναλύσουμε εκτενέστερα λίγο πιο κάτω, πρώτα όμως πρέπει να  εξηγήσουμε που ακριβώς οφείλεται το φαινόμενο Τραμπ και έπειτα η εκλογή του.

Ως πολιτικός ο συγκεκριμένος πάμπλουτος επιχειρηματίας κατασκευάστηκε από μια τυχοδιωκτική ή και παρασιτική μερίδα της ντόπιας αστικής τάξης και ολιγοπωλίων που θέλουν να τα έχουν καλά με τη Ρωσία και όλο το φασιστικό άξονα (Κίνα, Ιράν κλπ.) καθώς πιστεύουν πως έτσι θα αυξήσουν τα κέρδη της. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι πανίσχυρες βιομηχανίες όπλων που στήριξαν τον Τραμπ αφού αυτός είναι υπέρ της άνευ όρων οπλοκατοχής.

Την ίδια στιγμή το κόμμα των ρεπουμπλικάνων (ή καλύτερα μια μερίδα του) πανικόβλητο από τις δύο συνεχόμενες εκλογές ήττες, θεώρησε ότι με αυτόν τον άνθρωπο και τις συγκεκριμένες ιδέες και συμπεριφορές θα μπορούσε να ξαναπάρει τις εκλογές και να μπει στο Λευκό οίκο , όπως και δυστυχώς έγινε…Αν λοιπόν μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι προφανώς και δεν πρόκειται για κάποιον αντισυστημικό που πάει κόντρα στο κατεστημένο όπως παρίστανε ο ίδιος και όπως πίστεψαν οι αδαείς ψηφοφόροι του !

Όμως άντε και έγινε υποψήφιος και άντε και κέρδισε και τις εσωτερικές εκλογές των ρεπουμπλικάνων, η εκλογή αυτού του απερίγραπτου τύπου στην προεδρία πως μπορεί να εξηγηθεί ;

Αυτό που συνέβη τώρα στις ΗΠΑ είναι ένα φαινόμενο εξηγήσιμο και κοινωνιολογικά ως διατάραξη της κοινωνικής ομοιόστασης  και που το έχουμε δει κατά καιρούς και σε άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία με τον Χίτλερ, στη Γιουγκοσλαβία με τον Μιλόσεβιτς, στη Βενεζουέλα με τον Τσάβες  και πιο πρόσφατα στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή, στις Φιλιππίνες με τον παρανοϊκό Ντουέρτε και εν μέρει στη Βρετανία με το Brexit. 

Πρόκειται για μια κοινωνική κατάσταση που προκαλούν γεγονότα όπως οι οικονομικές κρίσεις και οι πόλεμοι που κατά κάποιο τρόπο διαταράσσει  την κοινωνική ισορροπία, αυξάνει τη βία και τον ανορθολογισμό και σπρώχνει και μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στα άκρα και στο λαϊκισμό πιστεύοντας ότι έτσι τιμωρούν το σύστημα, ενώ στην πραγματικότητα τιμωρούν τη χώρα τους και τον εαυτό τους ! Όπως είναι λογικό αυτό είναι πιο εύκολο να συμβεί σε χώρες όπου το μορφωτικό και πνευματικό επίπεδο είναι μέσο ή χαμηλό και επηρεάζει κυρίως αυτά ακριβώς τα κοινωνικά στοιχεία.

Γιατί όμως συγκεκριμένα στις ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη δημοκρατία του πλανήτη, και γιατί τώρα ; Αυτό εκτιμώ πως έχει να κάνει με αλλεπάλληλες λανθασμένες, κατά τη γνώμη μου, εκλογικές επιλογές του Αμερικάνικου λαού. Δηλαδή ο Μπους, αντί του Γκορ και του Κέρι και ο Ομπάμα αντί του Μακέϊν και του Ρόμνι. Νομίζω πως αυτές οι επιλογές έφεραν και τις οικονομικές κρίσεις και πολλά κοινωνικά προβλήματα στη χώρα. Βλέπουμε δηλαδή για μια ακόμη φορά πως οι λαοί μόνο σοφοί αλάνθαστοι που δεν είναι... Ειδικότερα όμως πρέπει να σταθούμε στην προεδρία Ομπάμα που υποτίθεται ότι έφερε μία, έστω και σε αργούς ρυθμούς, έξοδο από την οικονομική κρίση. 

Νομίζω πως εδώ πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση όπου οι αριθμοί που ευημερούν δεν λένε όλη την αλήθεια ! Διότι μπορεί η ανεργία να έχει πέσει, το ΑΕΠ να αυξάνεται και οι μισθοί να παραμένουν γενικά υψηλοί (αλλά όχι όλοι αφού οι μεγάλες ανισότητες είναι υπαρκτές), αλλά ταυτόχρονα έχουν αυξηθεί και οι κρατικές δαπάνες κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα και ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και τελικά μια χώρα υπερβολικά χρεωμένη. Πρακτικές όπως πχ.ένα πολυέξοδο σύστημα υγείας και ο κρατικός παρεμβατισμός  σε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που εφάρμοσε ο Ομπάμα δεν είναι ότι καλύτερο και τελικά φέρνουν αρνητικά αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή και η αποβιομηχάνιση είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στις ΗΠΑ, αφού επιχειρήσεις φεύγουν με μεγάλη συχνότητα για να βρουν φθηνότερα εργατικά χέρια. Με όλα αυτά τα δεδομένα λοιπόν μια μελλοντική λιτότητα διαρκείας δεν είναι καθόλου απίθανη για τις ΗΠΑ και η λαϊκή δυσαρέσκεια ενυπήρχε.

Έτσι λοιπόν, παρότι η Αμερική δεν έχει σε καμία περίπτωση το οικονομικό πρόβλημα και τη φτώχεια χωρών όπως η Ελλάδα, η Βενεζουέλα κα, ένα κομμάτι του πληθυσμού νιώθει πως βρίσκεται έξω από το μοίρασμα του πλούτου και γενικά των κοινωνικών παροχών και σχετικά περιθωριοποιημένο και είναι θυμωμένο με το πολιτικό κατεστημένο. Προσθέστε ότι ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας και εκατομμυριούχος και αυτό στην Αμερικάνικη κουλτούρα είναι από μόνο του ένα προσόν για να θαυμάζεσαι και να σου ανοίξει όλες τις πόρτες, ακόμα και αν δεν το αξίζεις. Αυτό βέβαια στην Ελλάδα μας φαίνεται πολύ περίεργο διότι εδώ είμαστε στο αντίθετο άκρο του αριστερού μικροαστισμού όπου η επιχειρηματικότητα και ο πλούτος σχεδόν ποινικοποιούνται και ειδικά στην πολιτική !  

Από την άλλη και η Κλίντον ήταν πραγματικά ακατάλληλη και δεν έπειθε, συν το σκάνδαλο με τα e-mails που αποκαλύφθηκε (πάντα με τη βοήθεια της ρώσικης καγκεμπίτικης μηχανής με τις υποκλοπές και τα wikileaks), συν προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και θεωρήθηκε από πολλούς ως παρωχημένη ένα όργανο του κατεστημένου. Έτσι συσπειρώθηκε ένα κοινό ανθρώπων (κυρίως λευκών ψηφοφόρων είναι η αλήθεια) χτυπημένων από την κρίσης, χαμηλής μόρφωσης και παιδείας καθώς και πρώην απολιτίκ στοιχείων  που αποφάσισαν σχετικά πρόσφατα να ασχοληθούν με την πολιτική (και το έκαναν βέβαια τελείως ανορθόδοξα) που ψήφισαν υποτίθεται αντισυστημικά υπέρ του Τραμπ.

 Κάπως έτσι λοιπόν βρήκε και η Αμερική τον Τσίπρα της-όσον αφορά τουλάχιστον τη δημαγωγία, το λαϊκισμό και τον πολιτικό εξτρεμισμό-και προσθέτω πως οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι που πιστεύουν ότι πάνε κόντρα στο σύστημα, όχι μόνο δεν ακούν τι τους λένε οι αντίθετοι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, αλλά λειτουργούν και πιο αντιδραστικά διότι θεωρούν όλους αυτούς το κατεστημένο που πρέπει να το αγνοήσουν και να το τιμωρήσουν ! Αυτό έγινε και με τον Τραμπ (ο οποίος θυμίζω είχε την πλειοψηφία των ΜΜΕ εναντίον του) και σε μεγάλο βαθμό και στην Ελλάδα, αν σκεφτούμε τους χρυσαυγίτες, αλλά και το «όχι» στο δημοψήφισμα του Τσίπρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο θυμωμένος κόσμος όμως δεν άκουγε καθόλου, έστω κι’αν στο τέλος αυτοκαταστρέφεται…

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι μπορεί να σημαίνει η θητεία Τραμπ στο Λευκό Οίκο και πρώτα για τα εσωτερικά της Αμερικής. Η προεκλογική ρητορική του χαρακτηριζόταν γενικώς από λαϊκισμό, ρατσισμό και εθνοαπομονωτισμό παντός τύπου. Θα την χαρακτήριζα έναν ιδιότυπο Αμερικανικό εθνικοσοσιαλισμό. Πάντως εκτιμώ ότι τουλάχιστον στο μεταναστευτικό  δύσκολα θα προχωρήσει σε πογκρόμ κατά μεταναστών και απαγορεύσεις εισόδου εθνοτικών ή θρησκευτικών ομάδων στη χώρα διότι θα συναντήσει σοβαρές αντιστάσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ακόμα και μέσα στο κόμμα του και πιθανόν ταραχές. 

Στα δε οικονομικά εξέφρασε επίσης έναν ξεπερασμένο  επιχειρηματικό εθνικισμό και αυτάρκεια. Πολέμιος της παγκοσμιοποίησης ,υπέρ ενός αδιέξοδου προστατευτισμού στην οικονομία και αρνητικός με την εκτός των τειχών  επιχειρηματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι θέλει να ακυρώσει ακόμα και συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με άλλες χώρες (πχ. με τον γειτονικό Καναδά) και-ως εχθρός της παγκοσμιοποίησης- να ψαλιδίσει την Αμερικάνικη επιχειρηματική δραστηριότητα στο εξωτερικό . Θέλει βέβαια, μεταξύ άλλων, και να γυρίσει πίσω στην Αμερική επιχειρήσεις που έχουν φύγει έξω ή να συγκρατήσει άλλες για να μην φύγουν, δίνοντας φορολογικά κίνητρα.

Αυτό το τελευταίο από μόνο του φυσικά δεν ακούγεται κακό, όμως νομίζω  πως δεν μπορεί να αποδώσει και πολύ διότι οι επιχειρήσεις δεν φεύγουν από τις ΗΠΑ λόγω υψηλής φορολογίας, -όπως πχ. στην Ελλάδα που είναι ιλιγγιώδης- αλλά κυρίως για να βρουν φθηνότερα εργατικά χέρια. Πιστεύω επίσης πως, όπως όλοι οι ανίδεοι δημαγωγοί, θα δώσει αρχικά κάποιες παροχές ή διευκολύνσεις σε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού για να το εξαγοράσει  και να το πάρει με το μέρος του, μια πρακτική που πάντοτε στο τέλος φέρνει αρνητικά αποτελέσματα όπου εφαρμόζεται.

Γενικά λοιπόν έχω την αίσθηση πως αυτή η οικονομική συνταγή, αν εφαρμοστεί έτσι, μόνο προβλήματα και νέα ύφεση μπορεί να φέρει σε μια οικονομία που έχει ήδη τα προβλήματα που αναφέρω και παραπάνω και που ίσως χρειάζεται να μπει σε λιτότητα. Φανταστείτε τώρα μια οικονομική ύφεση ή και κρίση τι κακά θα προκαλέσει όχι μόνο μέσα στις ΗΠΑ (που θα κινδυνεύσουν από πρώτη παγκόσμια δύναμη να γίνουν δευτεραγωνιστής από κάθε άποψη) αλλά και παγκοσμίως !

Σοβαρά προβλήματα επίσης αναμένεται να προκύψουν στο εσωτερικό των ΗΠΑ και σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων. Φανταστείτε πως όταν ακόμα και επί Ομπάμα η αστυνομική βία αυξήθηκε κατακόρυφα και ειδικά απέναντι στους ίδιους τους μαύρους, τι έχει να γίνει με τον Τραμπ…

 Στην εξωτερική πολιτική τα πράγματα αναμένεται να είναι ακόμα χειρότερα δεδομένου ότι ο Τραμπ είναι δηλωμένος αντιευρωπαίος (έχει δηλώσει πως η Ε.Ε. θα πρέπει να διαλυθεί) και ταυτόχρονα, όπως είπαμε, φίλος της Ρωσίας και θαυμαστής του Πούτιν με τον οποίον και αναμένεται πρωτίστως να συνταχθεί σε όλα τα σημαντικά διεθνή ζητήματα. Αρχικά πιστεύω πως θα προβοκάρει και θα απομονώσει όλες τις χώρες παγκοσμίως που αντιστέκονται ακόμα λίγο ως πολύ στη Ρωσία (ειδικά χώρες κλειδιά όπως Τουρκία και Σαουδική Αραβία).

Έτσι αρκετές από αυτές τις χώρες θα αναγκαστούν να υποταχθούν λίγο ως πολύ στο φασιστικό άξονα του Πούτιν  και όσες δεν το κάνουν θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να δεχθούν ρωσική επίθεση και εισβολή, με οποιοδήποτε πρόσχημα, όπως τη δέχθηκαν Ουκρανία και Γεωργία και αυτή τη φορά με τις ευλογίες και των ΗΠΑ και μια Ε.Ε. ανήμπορη να αντιδράσει. Αυτές που κινδυνεύουν περισσότερο από τον Ρώσικο επεκτατισμό εκτιμώ πως είναι οι τρεις χώρες της Βαλτικής ,όπως και το πετρελαιοπαραγωγό Αζερμπαϊτζάν. Αλλά και αν σε κάποια χώρα δεν επιτεθεί η ίδια η Ρωσία, αυτό θα μπορεί κάλλιστα να το κάνει κάνει κάποια χώρα σύμμαχός της.

Υπάρχει θα μου πείτε και το ΝΑΤΟ, όμως ο Τραμπ έχει δηλώσει πως θα προσπαθήσει και αυτό να το μεταλλάξει πολιτικά και στρατιωτικά προκειμένου να μην ενοχλεί τη ρώσικη επιθετικότητα. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι το 75 % των δαπανών του ΝΑΤΟ προέρχονται από τις ΗΠΑ, κάτι που σημαίνει πως ο αν οι επικεφαλής του ΝΑΤΟ δεν υπακούσουν σε αυτήν, ο Τραμπ θα μπορεί να «τραβήξει την πρίζα» ανά πάσα στιγμή και να παραλύσει αυτόματα το όποιο αντιφασιστικό μέτωπο !

Βεβαίως από την άλλη και η πολιτική του Ομπάμα δεν ήταν αθώα αφού και αυτή χαρακτηριζόταν ως υπερυφεσιακή προς του Πούτιν και άλλους δικτάτορες έως και ρωσόφιλη, γι’αυτό και όλοι οι φασισμοί ανά τον κόσμο δυνάμωσαν επί των ημερών του. Σαφώς όμως το έκανε με μεγαλύτερο τακτ και κρατούσε κάποια προσχήματα (δείτε τις κυρώσεις για την Ουκρανία), αφού δεν πήγε σε ανοιχτή συμμαχία με τους Ρώσους όπως θέλει να κάνει ο Τραμπ.

Εν κατακλείδι φανταστείτε μια Αμερική, και κατ'επέκταση μια Ευρώπη και άλλες σημαντικές χώρες σε οικονομική ύφεση ή κρίση και με ανοιχτά πολεμικά μέτωπα- έστω και αν αυτά δεν πάρουν τη μορφή μαζικής πολεμικής σύρραξης- και την ισλαμική τρομοκρατία και το εφιαλτικό σενάριο, αλλά καθόλου απίθανο, θα είναι μπροστά μας !! Σε αυτήν την περίπτωση η Ρωσία και οι σύμμαχοί της θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, αφού-με τη συμπαράσταση πλέον των ΗΠΑ- θα υπερέχει σαφώς στρατιωτικά συν ότι έχει εξαρτήσει σε μεγάλο βαθμό ενεργειακά την Ευρώπη !

Βεβαίως σε όλα αυτά θα πρέπει να κρατήσουμε και επιφυλάξεις και ούτε είναι πρόθεσή μου να πανικοβάλλω κόσμο και ο λόγος είναι ότι παρότι οι ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν πλέον  και το κογκρέσο και τη γερουσία και τη βουλή των αντιπροσώπων, δεν θα είναι καθόλου εύκολο για τον Τραμπ να περάσει όλα αυτά που θέλει διότι-ειδικά στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και Ρωσίας- αναμένεται να υπάρξουν σημαντικές αντιδράσεις και αντιστάσεις τόσο μέσα στους δημοκρατικούς, όσο και μέσα στους ίδιους τους ρεπουμπλικάνους που έχουν ισχυρό αντιρώσικο ρεύμα.

Εξάλλου για τα Αμερικάνικα δεδομένα  είναι μάλλον αδύνατο ο κάθε Τραμπ να φερθεί σαν τον Τσίπρα και να επιχειρήσει αυταρχισμό και ιδιότυπη κοινοβουλευτική δικτατορία (έλεγχο τύπου, δικαιοσύνης, αλλαγή εκλογικού νόμου κα.). Βλέπετε η Αμερικάνικη δημοκρατία λειτουργεί ανελλιπώς εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες και έχει και εξαιρετικές δικλίδες ασφαλείας που αποτρέπουν  κάθε υποψήφιο αυταρχικό ηγέτη.

 Έτσι λοιπόν κατά μια άλλη εκδοχή όλη αυτή η κατάσταση θα μπορούσε  να γυρίσει μπούμερανγκ στο δίδυμο Τραμπ- Πούτιν και να κάψουν γρήγορα το χαρτί τους. Εννοώ ότι η βρώμικη συμμαχία τους θα μπορούσε να γίνει αμέσως ορατή και κατάπτυστη και να συσπειρώσει εναντίον τους πολλά κράτη και λαούς ,αλλά και την ίδια την Αμερική. Είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο...

Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος δεν είναι πλέον όπως τον ξέραμε αφού οι χειρότεροι φασίστες και επεκτατιστές Ρώσοι και οι σύμμαχοί τους έχουν πια το πάνω χέρι στον πλανήτη και έχουν όλες τις προυποθέσεις υπέρ τους για να κάνουν το αποφασιστικό βήμα της  παγκόσμιας κυριαρχίας τους. Αυτό μπορούν να το κάνουν είτε διπλωματικά, είτε-αν δεν τα καταφέρουν- με πολέμους και προβοκάτσιες και τρομοκρατικές ενέργειες κατά του τρίτου κόσμου. 

Όπως και να έχει τα μαύρα σύννεφα υπάρχουν έντονα πάνω από τον πλανήτη και μόνο όσοι είναι ανίδεοι ή εθελοτυφλούν δεν τα βλέπουν...