Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Κωστής Στεφανόπουλος: Πολλοί ύμνοι, αλλά και παρασκήνιο…


Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν χωρίς αμφιβολία ένας συντηρητικός  πολιτικός, χωρίς να συγκαταλέγεται στη λεγόμενη άκρα δεξιά. Θα τον χαρακτήριζα ως έναν τυπικό δεξιό σοβινιστή και δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ήταν σοβαρός και μετρημένος (καμία σχέση δηλαδή με Παυλόπουλους, Τσίπρες και όλο αυτό το σημερινό κακό συναπάντημα) και ούτε ήταν κλέφτης και διεφθαρμένος.

Ας μου επιτραπεί όμως να πάω κόντρα στην αγιογραφία που του έγινε τις τελευταίες ημέρες, μετά το θάνατό του, και όχι για να προσβάλω τη μνήμη του, αλλά γιατί κάποιες αλήθειες πρέπει να αποκαθίστανται και να ακούγονται, ειδικά όταν είναι κόντρα στο ρεύμα. Και από την ιστορική κριτική δεν πρέπει να απαλλαγεί ούτε ο Στεφανόπουλος.

Κατά πρώτον δεν καταγράφεται πουθενά καμία αντιχουντική του δράση ή πράξη και το πιθανότερο είναι πως πρέπει να ήταν στη γραμμή Αβέρωφ, δηλαδή της συνεννόησης με τη χούντα. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό διότι και πολλοί άλλοι πολιτικοί δεν είχαν την παραμικρή αντιχουντική δράση και μετά στη μεταπολίτευση έγιναν πρώτη μούρη, ούτε και έγινε πουθενά μέσα στο κράτος πλήρης αποχουντοποίηση…
Έπειτα στη μεταπολίτευση- και κατά την εκλογή του φιλελεύθερου Μητσοτάκη το 1984 στην ηγεσία της Ν.Δ.- φάνηκε το πόσο αντιφιλελεύθερος ήταν, εφόσον (ως ο βασικότερος συνυποψήφιος) δεν άντεξε την ήττα του από τον τελευταίο και αποχώρησε από το κόμμα για να κάνει την ΔΗ.ΑΝΑ. Στο μεταξύ μετά την πτώση του κομμουνισμού το γύρισε σιγά, σιγά από φιλοαμερικανός σε αντιδυτικό (όπως και άλλοι υπερδεξιοί) κι’ ενώ την ίδια στιγμή η ΔΗ.ΑΝΑ., μετά από μια εκλογή στη βουλή και συνεργασία με τη Ν.Δ. το 1990, άρχισε να αργοσβήνει και δεν ξαναβρέθηκε στη βουλή.

Κάπου λοιπόν στο 1995 η κλίκα εκείνης της εποχής ΠΑΣΟΚ- Σαμαρά τον έβγαλε από τα αζήτητα και τον έκανε πρόεδρο της δημοκρατίας, αντικαταστάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ήταν η εποχή που ο φίλος μας ο Σαμαράς ,με την «πολιτική άνοιξη», τα είχε βρει με το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ και με αυτόν τον τρόπο απέτρεψαν πρόωρες εκλογές και έτσι δόθηκε και η ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να παραμείνει κι’άλλο στην εξουσία.  
Γιατί όμως επιλέχθηκε συγκεκριμένα ο Στεφανόπουλος ως πρόεδρος ; Γιατί πολύ απλά ως αντιφιλελεύθερος και αντιδυτικός πολιτικός πληρούσε της προϋποθέσεις ενός αντιπροσωπευτικού  καθεστωτικού προέδρου που θα περνάει και διάφορες εθνικές γραμμές !

Έτσι ως πρόεδρος της δημοκρατίας μας έμεινε στη μνήμη ως κάποιος που τα έβαζε συχνά με τη δύση (ιστορικός έμεινε για πολλούς Ελληναράδες ο λόγος του κατά του Κλίντον, τον οποίον διαφημίζουν και τώρα μετά το θάνατό του, ως κάτι που τους έκανε υπερήφανους…) την ίδια στιγμή που εξυμνούσε φασισμούς όπως Ρωσία και Ιράν. Αλλά και στα εσωτερικά ζητήματα δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά και να διαψεύσει  τον ρόλο του διακοσμητικού που έχουν πάρει τα τελευταία τριάντα χρόνια οι προεδρίες. Πχ. δεν έφερε καμία αντίρρηση  στο αισχρό νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, ούτε και στις καθεστωτικές  μεθοδεύσεις για να καλυφθεί η μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου κα.

Τέλος ας θυμηθούμε ότι προς το τέλος της θητείας του, όταν είχε σκάσει το θέμα με τον ηλεκτρονικό τζόγο και τα φρουτάκια , (όπου τότε ο Τριανταφυλλόπουλος χτυπούσε τον ιδιωτικό τζόγο για να ευνοήσει τον κρατικό που ήταν ο Κόκκαλης) ο δημοσιογράφος  Σπύρος Καρατζαφέρης  έκανε μια αποκάλυψη πως συγκεκριμένα η γυναίκα του Στεφανόπουλου είχε νοικιάσει έναν χώρο που της ανήκε σε μια επιχείρηση που είχε παιχνίδια με φρουτάκια.
Ενώ λοιπόν με αυτή την ιστορία και με παρόμοιες κατηγορίες είχαν τότε εξοντωθεί υπουργοί όπως ο Μπένος και χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις, μόλις έγινε η συγκεκριμένη αποκάλυψη σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και τα ΜΜΕ έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Στεφανόπουλος ως ηθικό στοιχείο και να καταδικάσουν ή να κατηγορήσουν τον δημοσιογράφο (μάλιστα χωρίς επιχειρήματα και ικανοποιητικές απαντήσεις). Ο ίδιος ο Στεφανόπουλος δεν έδωσε τότε καμία απάντηση και κρύφτηκε πίσω από τους υπερασπιστές του και το θέμα σύντομα έσβησε…

Εν πάσει περιπτώσει, ας μην πούμε περισσότερα εφόσον καταδείξαμε πως ο Στεφανόπουλος δεν ήταν ούτε λαϊκιστής και νούμερο, αλλά ούτε και κανένας αθώος. Και όποιος άλλωστε ψάξει για αθώους στο υψηλό επίπεδο της Ελληνικής πολιτικής σκηνής-ιδιαίτερα με το βρωμερό ανατολικού τύπου καθεστώς που έχει στηθεί κυρίως από το 1993 και μετά- θα κάνει τζάμπα κόπο !

Δεν υπάρχουν σχόλια: