Τη δε τελευταία δεκαετία με την ιδεολογική και
κομματική άνοδο της φασιστικής-άκρας δεξιάς, της άκρας αριστεράς και γενικά τη
ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας που έφερε η οικονομική κρίση, αυτή η επέτειος
μόνο διχάζει και δυσφημίζεται και κρίνεται είτε από τους υποστηρικτές της, είτε
από τους πολέμιούς της με βάση ιδεοληψίες, επιλεκτική γνώση της ιστορίας και
μύθους και συχνά με φανατισμό. Και τα χθεσινά αίσχη που όλοι είδαμε άλλωστε σε
αυτή την παρακμή έχουν τις ρίζες τους.
Αξίζει λοιπόν (χθες η43η επέτειος
πολυτεχνείου) να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε ποιο ήταν το πραγματικό πολυτεχνείο. Κατά
πρώτον αν τελικά αυτή η ιστορία είχε κάποια χρησιμότητα στην επαναφορά της
δημοκρατίας ή αν απλά είναι ιδεολογικό
κατασκεύασμα της αριστεράς και η μοναδική χρησιμότητά του ήταν το πέρασμα από
τη μία χούντα στην άλλη (Παπαδόπουλος- Ιωαννίδης). Πρέπει επίσης να απαντηθούν
και άλλα ερωτήματα όπως αν υπήρχαν όντως νεκροί σε αυτά τα γεγονότα.
Καταρχήν το πραγματικό πολυτεχνείο δεν ήταν μόνοι οι
φοιτητές, αλλά και άλλοι άνθρωποι που βρήκαν δημοκρατικό καταφύγιο εκεί και
αντιστάθηκαν όπως μπορούσαν. Επίσης το πολυτεχνείο μπορούμε να πούμε ότι είχε
μέσα του και παρακμή και κόκκινο φασισμό
(αυτούς που θα προτιμούσαν κομμουνιστική δικτατορία, αντί της μαύρης δικτατορίας
που πολεμούσαν τότε), αλλά ταυτόχρονα και αγωνιστές-συχνά αχρωμάτιστους
κομματικά- που πίστευαν πραγματικά στα ιδανικά της δημοκρατίας και της
ελευθερίας. Είχε και τυχοδιώκτες, που επωφελήθηκαν και εξαργύρωσαν έπειτα την
αντιδικτατορική τους δράση με καριέρες κάθε είδους και πολλά χρήματα, αλλά είχε
και αγωνιστές που στη συνέχεια έμειναν στην ανωνυμία και που ότι έκαναν το
έκαναν ως καθήκον απέναντι στη χώρα τους.
Το ότι το πολυτεχνείο ήταν αυτό που γκρέμισε τη
δικτατορία και έφερε τη δημοκρατία κινείται όντως μέσα στα όρια του μύθου και
αυτό άρχισε να επικρατεί ως εκδοχή κάπου από τα τέλη της δεκαετίας του 80’. Η
αλήθεια είναι ότι το πολυτεχνείο συνέβαλε αποφασιστικά στο να καταρρεύσει το
καθεστώς του Παπαδόπουλου ο οποίος έκανε εκείνη την εποχή μια πιο μετριοπαθή
στροφή, επιχειρώντας να στήσει μια επίφαση δημοκρατίας που στην πραγματικότητα
θα ήταν κοινοβουλευτικού τύπου δικτατορία (όπως πχ. σήμερα η Ρωσία, του Πούτιν
ή παλιότερα η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς). Αυτή η περίοδος φιλελευθεροποίησης
του καθεστώτος θυμίζω πως άρχισε με το περιβόητο χουντοδημοψήφισμα, με την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, την απελευθέρωση όλων
σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων από τα
ξερονήσια και με την προσπάθεια για διενέργεια εκλογών.
Αυτό λοιπόν που απέτρεψε στην πραγματικότητα η
εξέγερση του πολυτεχνείου είναι η εγκαθίδρυση ενός τέτοιου στρατοκρατικού καθεστώτος
με πρόεδρο δημοκρατίας τον Παπαδόπουλο, έστω και αν μεσολάβησε και η δικτατορία
του πιο σκληρού Ιωαννίδη πριν η
δημοκρατία αποκατασταθεί. Επιπλέον με το πολυτεχνείο η δικτατορία των
συνταγματαρχών δέχθηκε σημαντικό πλήγμα σε ότι αφορά κυρίως την εικόνα της στο
εξωτερικό, αφού έβγαλε μια αποκρουστική εικόνα που μέχρι τότε κατάφερνε ως ένα
βαθμό να καμουφλάρει και ήταν και αυτό μια κατάκτηση.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι πολλοί σκληροί δεξιοί
και ανοιχτοί φασίστες (πχ. Καρατζαφέρης, Χρυσή Αυγή) συκοφαντούν στις μέρες μας
το πολυτεχνείο ως υποκινούμενο από τους Αμερικανούς προκειμένου να ρίξουν τον
Παπαδόπουλο -ο οποίος τάχα τους πήγε σε κάτι κόντρα ή μόνο για να γίνει η
εισβολή στην Κύπρο- και να φέρουν τον Ιωαννίδη ! Αυτά είναι εντελώς ανιστόρητα
(και μάλιστα λέγονται από αυτούς και τους γονείς τους που εκείνη την εποχή ήταν
φιλοαμερικανοί-)διότι ο Παπαδόπουλος ήταν κυρίως φιλονατοϊκός σε αντίθεση με
τον Ιωαννίδη που ήρθε μετά και οποίος
ήταν εθνοαπομονωτικός και δεν είχε καθόλου
διεθνείς συμμάχους.
Οι Αμερικανοί από την πλευρά τους πράγματι, από ένα σημείο και μετά, ήθελαν να
φύγει ο Παπαδόπουλος και να έρθει ο Καραμανλής (και όχι βέβαια ο Ιωαννίδης),
αλλά θα ήταν αστείο να πιστέψουμε ότι υποκίνησαν αυτοί το πολυτεχνείο από τη
στιγμή που εκεί μέσα η πλειοψηφία των ανθρώπων ανήκαν στην αριστερά διακατέχονταν
από αντιαμερικανικά αισθήματα και φώναζαν και ανάλογα συνθήματα. Όπως θα δούμε
και πιο κάτω αυτού του είδους η επιχειρηματολογία συμπίπτει με τα όσα
ισχυρίστηκε κατά εκείνες της μέρες το ΚΚΕ !
Από την άλλη οι σημερινοί αριστεροί συνήθως δεν
αντικρούουν αυτά τα λεγόμενα παρότι θίγουν τους τότε αγωνιστές τους. Αυτό το
κάνουν διότι ο αντιαμερικανισμός και η δαιμονοποίηση των ΗΠΑ είναι κάτι που
τους εκφράζει απόλυτα ως ρώσικη γραμμή, οπότε και έρχονται σε δύσκολη θέση ώστε
να μην παίρνουν καν θέση.
Άλλα σημαντικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι το κατά
πόσο όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εξέγερση ήταν καθαροί και ανιδιοτελείς . Κάποιοι
όντως δεν ήταν- και αυτό πρέπει να το παραδεχθούμε –με χαρακτηριστικότερο
παράδειγμα τη αρχικά βρώμικη και εντελώς ξενόδουλη στάση του ακόμα παράνομου τότε ΚΚΕ.
Πρέπει να πούμε ότι κατά τη συγκεκριμένη περίοδο
γίνονταν πολλές διεργασίες για την επόμενη μέρα στην ελληνική πολιτική σκηνή
και κάποια στιγμή το ΚΚΕ έριξε τη γραμμή της οικουμενικής κυβέρνησης,
δηλώνοντας πως είναι διατεθειμένο να συμμετάσχει σε μια τέτοια κυβέρνηση και το
ίδιο.
Η οικουμενική κυβέρνηση δεν προϋπέθετε για το ΚΚΕ την
πτώση Παπαδόπουλου, κάτι που σημαίνει ότι σκόπευε να κινηθεί μέσα στη γραμμή
φιλελευθεροποίησης του τελευταίου ( αν και φώναζε τότε κατά του Μαρκεζίνη ο
οποίος δεν τους ήταν αρεστός) ! Άλλωστε, σύμφωνα με την τότε ανάλυσή του μέσα,
σ’ αυτές τις συνθήκες ήταν η καλύτερη εκμετάλλευση των «νόμιμων μορφών πάλης
που πρόσφερε η κρίση της δικτατορίας».
Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα παρακάτω αποσπάσματα από
το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ:
«Η δικτατορία, μπρος στο νέο διεθνές κλίμα που
διαμορφώνεται και τις προσπάθειες για ειρηνική συνεργασία από μέρους των
σοσιαλιστικών χωρών, αναγκάζεται να αναπροσαρμόζει την πολιτική της. Δηλώνει
ότι είναι υπέρ της ύφεσης, υπογράφει συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας με τα
σοσιαλιστικά κράτη, μίλησε για ουδετερότητα στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής»...
(ο τονισμός των γραμμάτων δικός μας).
(…) «Είναι αλήθεια πως η δικτατορία δεν μπορεί να
αγνοήσει το νέο διεθνές κλίμα, την πολιτική ειρήνης και τις προτάσεις συνεργασίας
της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, ιδιαίτερα της
γειτονικής μας Λ.Δ. Βουλγαρίας. Οι σχετικές συμφωνίες που βρέθηκε υποχρεωμένη
να υπογράψει χάρη σε αυτή τη πολιτική των σοσιαλιστικών χωρών ανταποκρίνονται
αντικειμενικά στο συμφέρον της ειρήνης, φθείρουν ένα από τα βασικά
προπαγανδιστικά όπλα στο ελληνικό οπλοστάσιο του αντικομμουνισμού»...
(…) «Ο υπουργός των Εξωτερικών της υπό δικτατορική
εντολή κυβέρνησης Μαρκεζίνη, όπως είναι γνωστό, διακήρυξε τη στάση της Ελλάδας
στον τελευταίο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο σαν στάση ουδετερότητας».
Και είναι ακόμα πολύ ενδεικτικό πως σ’ αυτό το συνέδριο
στους χαιρετησμούς τόσο του Κ.ΚΣ.Ε. όσο και του Κ.Κ Βουλγαρίας δεν αναφέρουν ούτε
λέξη για αγώνα ενάντια στη χούντα, ούτε καν ότι υπάρχει δικτατορία στην Ελλάδα
!
Και η εξήγηση για όλα αυτά είναι απλή και τη συναντάμε
παραδοσιακά σε κάθε αριστερή πολιτική και ιδεολόγημα, ακόμα και στις μέρες μας,
και αυτή είναι η ρωσοδουλεία ! Αν μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από όλα αυτά
είναι πως η Σοβιετική Ένωση (του Μπρέζνιεφ τότε) δεν ήθελε την πτώση της
χούντας Παπαδόπουλου γιατί αυτή, όντας πλέον όλο και πιο απομονωμένη από τη δύση,
αναζητούσε πολιτικά ερείσματα στο ανατολικό μπλοκ και σε φιλοσοβιετικά κράτη
του τρίτου κόσμου ! Αυτό είναι ελάχιστα έως καθόλου γνωστό στη χώρα όμως φαίνεται
και από το ότι όλα τα αντιχουντικά κινήματα, όπως και όλες οι κρατικές αντιχουντικές
δηλώσεις προέρχονταν από την Ευρώπη και από τις ΗΠΑ και όχι από την ΕΣΣΔ.
Και ήταν πλέον απομονωμένη η χούντα από τη δύση και
λόγω αρκετής λαϊκής αντίδρασης μέσα σε αυτές τις χώρες και λόγω διακρατικών διαφωνιών
για το φλέγον ζήτημα (και κλειδί στη γεωπολιτική σκακιέρα) του Κυπριακού και
λόγω της ηγεμονίας Κίσινγκερ στις ΗΠΑ που έφερε αλλαγή πολιτικής στο Ελληνικό
ζήτημα και σταμάτησε την έμμεση στήριξη στη χούντα. Αυτό το τελευταίο φυσικά
δεν θα σας τα πουν ποτέ τα καθεστωτικά τσιράκια στην πολιτική, στη
δημοσιογραφία και αλλού καθώς γαλούχησαν όλες τις μεταπολιτευτικές γενιές με
τον μπαμπούλα του «ανθέλληνα φονιά των λαών Κίσινγκερ»…
Είναι λοιπόν φανερό πως οι Σοβιετικοί (άρα και το ΚΚΕ
ως πιστό υποκατάστημά τους στην Ελλάδα) δεν ήθελαν τη δεδομένη στιγμή αντιφασιστικούς
αγώνες και εξεγέρσεις και αλλαγές διεθνών συσχετισμών που θα ανέτρεπαν τους
στρατηγικούς σχεδιασμούς τους. Έτσι εξηγείται και η βρώμικη στάση του ΚΚΕ μέσα στο
πολυτεχνείο όπου αρχικά κατηγόρησε τους επικεφαλείς της εξέγερσης ως
αμερικανόφερτους και πράκτορες της ΚΥΠ και
ανακάλυψε και μια υποτιθέμενη συμμαχία ακραίων χουντικών και ακραίων
αντιφασιστών !!
Σε πρώτη φάση μάλιστα οι ΚΚέδες προσπάθησαν πάση θυσία
να διαλύσουν πολιτικά και οργανωτικά την κατάληψη και την ίδια στιγμή τα
εργατικά τάγματα του ΚΚΕ (γνωστά σήμερα ως ΚΝΑΤ) έδερναν επαναστάτες φοιτητές
και βανδάλιζαν το χώρο του πολυτεχνείου. Έπειτα όταν δεν μπόρεσαν να την
αποτρέψουν, προσπάθησαν να την χειραγωγήσουν και πάλι με τραμπουκισμούς και άλλες
βρώμικες μεθοδεύσεις. Όταν όμως λίγο αργότερα είδαν ότι η γραμμή τους δεν
πέρασε και ότι δεν μπορούν να εμποδίσουν την κατάληψη και την εξέγερση την
ακολούθησαν εντελώς δήθεν και τυχοδιωκτικά ! Και τότε είναι βέβαια που μάθαμε
τη Δαμανάκη, τον Λαλιώτη και άλλους ΚΚέδες…
To άλλο καίριο ερώτημα
είναι αν όντως υπήρχαν νεκροί στα γεγονότα του πολυτεχνείου ή αυτό είναι ένας αριστερός μύθος ;
Πολλοί-κυρίως προερχόμενοι από την άκρα δεξιά- εκμεταλλεύτηκαν αυτό το θέμα και
λέγοντας πως οι νεκροί ήταν ανύπαρκτοι και έπειτα πάτησαν σε κάτι υπαρκτό που
είναι η ιδεολογική και πολιτική εκμετάλλευση των γεγονότων από τα κόμματα και
τα στελέχη της σύγχρονης αριστεράς. Τελικά φαίνεται πως υπήρξαν 24 νεκροί και
περίπου 1.100 τραυματίες κυρίως από πυροβολισμούς και ξυλοδαρμούς των σωμάτων των
ασφαλείας.
Νεκροί ωστόσο δεν φαίνεται να υπήρχαν καθόλου μέσα στο
χώρο του πολυτεχνείου, αλλά κυρίως στους γύρω χώρους όπου εκτυλίχθησαν οδομαχίες
αντιχουντικών στοιχείων με την ασφάλεια. Αυτό το εκμεταλλεύονται πολλοί ιδεολογικά
κατευθυνόμενοι και ισχυρίζονται-και δυστυχώς έχουν πείσει και πολλούς- πως οι νεκροί είναι ένας
μύθος της αριστεράς, αφού η καλή μας χούντα ποτέ δεν θα σκότωνε...
Μάλιστα οι ίδιοι κύκλοι για να διαψεύσουν και τη λίστα
νεκρών που βγήκε από τα πορίσματα ισχυρίστηκαν πως οι νεκροί είναι άσχετοι με
τα γεγονότα και προέρχονται από το αστυνομικό δελτίο της ημέρας όπου
πλασαρίστηκαν ως αντιχουντικοί ! Η βλακεία βλέπετε είναι η μόνη αήττητη και
πολύ ισχυρή στη χώρα μας…
Θα έλεγα ως επίλογο πως είναι καθήκον μας να
ανακαλύψουμε και να διαδώσουμε το πραγματικό πολυτεχνείο και έτσι οι πιο
σκεπτόμενοι άνθρωποι-ειδικά οι νεότεροι- να το κατανοήσουν όπως πραγματικά
είναι μακριά από φανατισμούς και αγκυλώσεις. Είναι βλέπετε πιο επίκαιρο από
ποτέ, αφού σήμερα κάποιοι από εκείνη τη γενιά και τα γεγονότα- και μάλιστα από το χώρο της
αριστεράς- επιχειρούν ουσιαστικά να καταλύσουν την πολιτική δημοκρατία και να στήσουν κάτι σαν κοινοβουλευτική δικτατορία
όπως αυτή που ήθελε τότε ο Παπαδόπουλος !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου