Δύο λόγια για το Κυπριακό

Να που στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών κυριαρχεί το Κυπριακό μετά από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 2004 με το σχέδιο Ανάν !

Θα αποφύγω ωστόσο να κρίνω συνολικά την επικείμενη λύση που θα προταθεί (αν προταθεί) στο φλέγον αυτό θέμα, μια που ούτε την ξέρουμε επακριβώς, ούτε και ξέρουμε το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται ή θα παιχθεί.

Με λίγα λόγια αν προταθεί κάτι σαν το σχέδιο Ανάν ή μια βελτιωμένη του έκδοση, θα το έβλεπα θετικά ως μια ρεαλιστική λύση. Ωστόσο δεν γνωρίζουμε και το διεθνές γεωπολιτικό παιχνίδι, το ποια η θέση της δύσης, ποια η θέση της φασιστικής Ρωσίας και ποιος θα είναι ο ρόλος του Ερντογάν, όπως και του αμφιλεγόμενου Κύπριου προέδρου Αναστασιάδη Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε μια σφαιρική άποψη του θέματος και να το κρίνουμε με βάση όλες τις παραμέτρους του. Πχ. Το σχέδιο Ανάν δεν το στήριξε παλιότερα η κυβέρνηση Παπαδόπουλου στην Κύπρο (αλλά και άλλα κόμματα) γιατί αυτό ήταν κόντρα στα σχέδια της Ρωσίας που δεν ήθελε μια καθαρόαιμη φιλοευρωπαϊκή Κύπρο που θα προέκυπτε.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω και δύο ακόμη πράγματα. Πολλοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα, (κυρίως τα κόμματα) που εναντιώνονται στην επερχόμενη λύση, θέτουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την προηγούμενη αποχώρηση των Τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής. Αυτά όμως λέγονται είτε από αφέλεια, είτε εκ του πονηρού (για να ματαιώσουν τη λύση)!

Δεν είναι δυνατόν ο ηττημένος του πολέμου να απαιτεί από τον νικητή να αποσύρει πρώτος τα στρατεύματά του-και χωρίς να έχει δοθεί λύση- και την ίδια στιγμή ο ίδιος να παραμείνει εξοπλισμένος (ελληνοκυπριακός στρατός και ΕΛΔΙΚ).Δεν στέκει λογικά και ούτε μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτό από τους Τούρκους. Ούτε καν η γενική αποστρατικοποίηση του νησιού είναι εφικτή από τη μια μέρα στην άλλη και αυτό φυσικά για λόγους ασφαλείας και σταθερότητας.

Δεύτερον ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και η παρέα τους θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι τον πρώτο λόγο επί του θέματος έχουν οι Κύπριοι και η Κύπρος και όχι η Ελλάδα. Αυτοί θα κληθούν να ζήσουν στην όποια Κύπρο του μέλλοντος και όχι εμείς. Συνεπώς ο ρόλος της Ελλάδας θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός και βοηθητικός και όχι παρεμβατικός. Και το λέμε αυτό βέβαια γιατί ο καγκεμπίτης Κοτζιάς προσπάθησε πρόσφατα να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι και να ματαιώσει τις συνομιλίες με ανεπαρκή παρεμβατικά επιχειρήματα, κάτι που προκάλεσε και την έκρηξη Αναστασιάδη που μίλησε-και σωστά- για απαράδεκτες Ελληνικές παρεμβάσεις.

Και είναι βέβαιο ότι αυτές οι παρεμβάσεις Κοτζιά είναι Πουτινικές παρεμβάσεις και εξυπηρετούν κάποια Ρώσικα σχέδια σε ότι αφορά το νησί. Πως και γιατί και κατά πόσο μπορούν ο Αναστασιάδης και ο Ερντογάν να αντιταχθούν πιθανώς σε ρωσικά σχέδια, δεν μπορούμε να το ξέρουμε ακόμα αλλά σιγά, σιγά το κουβάρι θα ξετυλιχτεί…

Το σίγουρο είναι ότι η όποια λύση θα πρέπει να είναι προϊόν μιας real politic και να εγγυηθεί την ασφάλεια και τη σταθερότητα στο νησί, σεβόμενη και τις δύο κοινότητες.