Ο…Ισλανδόφιλος Δελαστίκ και τα ψέματα της προπαγάνδας του

Έχουμε πει και στο παρελθόν ότι η Ελλάδα μετά το 1981 αντέγραψε σε πολλά πράγματα το μοντέλο του ανατολικού μπλοκ και μαζί μ’αυτό και την καγκεμπίτικου τύπου προπαγάνδα του που πλέον ανθεί στην Ελληνική πραγματικότητα, ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ γιατί σπάνια έχει και αντίλογο, αφού αυτό το ιδιότυπο ανατολικού τύπου καθεστώς είναι πλέον πανίσχυρο. Η διαστροφή της πραγματικότητας, ο ανορθολογισμός ,η επιλεκτική μνήμη και η επιλεκτική προβολή γεγονότων και η απόκρυψη άλλων είναι πλέον μέρος της καθημερινής Ελληνικής δημοσιογραφικής-και όχι μόνο-πραγματικότητας και συνήθως συνοδεύονται και από την απαραίτητη δόση λαϊκισμού που κάποιες φορές φτάνει και στο βαθμό της χυδαιότητας. Αυτό μάλιστα έγινε ακόμα πιο έντονο από τον καιρό που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Ένα από τα σημαντικότερα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του καθεστώτος λέγεται Γιώργος Δελαστίκ. Πρώην ΚΝίτης και υμνητής της αιματοβαμμένης Σοβιετικής κατοχής στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 80’, παραμένει και σήμερα ακροαριστερών πεποιθήσεων και ανήκει στο ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ !. Ορκισμένος εχθρός της δύσης και ανοιχτός υμνητής των φασιστικών καθεστώτων Ρωσίας και Κίνας στο άρμα των οποίων πιστεύει ότι πρέπει να μπει και η Ελλάδα και δεν το κρύβει…Αυτό το κουμάσι λοιπόν, που τώρα βγάζει το ψωμί του στο «Έθνος» του ανατολικοθρεμένου μεγαλοδιαπλεκόμενου ολιγάρχη Μπόμπολα, έχει φτάσει να θεωρείται σήμερα στην Ελλάδα του 2010 ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς αναλυτές της χώρας (ακόμα και διεθνολόγος) και εκτός από την αρθρογραφία του, καλείται συχνά και στα κανάλια να πει την άποψή του επί παντώς επιστητού την οποία όλοι παίρνουν στα σοβαρά.
Αυτό βέβαια τα λέει όλα για τη φύση του καθεστώτος που μας κυβερνά…
Πριν τρεις μέρες λοιπόν ο εν λόγω έγραψε ένα άρθρο στο «Έθνος» με τίτλο «Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει».Το παραθέτουμε ολόκληρο και θα το σχολιάσουμε πιο κάτω για να διαπιστώσετε το μέγεθος της δημοσιογραφικής απάτης του κυρίου ,της καγκεμπίτικου τύπου προπαγάνδας του και διαστροφής της πραγματικότητας. Αυτό συμβαίνει γιατί τυχαίνει να γνωρίζω καλα την Ισλανδική πραγματικότητα.Είναι εξάλλου και ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το πώς αντιλαμβάνονται στον τόπο μας όλοι αυτοί οι στρατευμένοι δημοσιογράφοι το λειτούργημά τους γι’αυτό και ασχολούμαστε μ’αυτό.

Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει
« Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.
Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.
Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.
Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Έτσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.
Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ''έσωσε'' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»
Όταν το ευρώ γίνεται παγίδα
Ένα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Όταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο. Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Όσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν! »

Καταρχήν ο Δελαστίκ ψεύδεται ασύστολα όταν λέει ότι οι εθνικοποιημένες Ισλανδικές τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμία υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού και δεν επέστρεψαν ποτέ τα χαμένα χρήματα στους ξένους καταθέτες και άλλους. Οι Ισλανδοί ποτέ δεν θέλησαν να μην πληρώσουν καθόλου τα χρεωστούμενα των τραπεζών τους (Κυρίως σε Άγγλους και Ολλανδούς καταθέτες).Απλά διαφώνησαν με το αρχικό σχέδιο αποπληρωμής με τόκο 5,5 % που είχε συμφωνήσει η κυβέρνησή τους διότι τους επιβάρυνε πολύ και το απέρριψαν με δημοψήφισμα. Έγινε όμως ένας νέος διακανονισμός αποπληρωμής των χρεών των Ισλανδικών τραπεζών με τόκο 3,5 % και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής που αναμένεται να εγκριθεί σύντομα από το Ισλανδικό κοινοβούλιο.
Εδώ ο Δελαστίκ ψεύδεται για να μας αποδείξει ότι οι Ισλανδοί στάθηκαν ανυπάκουοι στους «καταραμένους» διεθνείς πιστωτές και τράπεζες και δεν τους ξεπλήρωσαν, ότι αυτός είναι ένας λόγος της ανάκαμψής τους και άρα πρέπει κι’εμείς να κάνουμε το ίδιο…Όμως δεν γνωρίζει ή δεν λέει σκόπιμα πως η Ελλάδα χρωστάει σε εθνικά κράτη ή επενδυτικές τράπεζες, ενώ η Ισλανδία κυρίως σε ξένους καταθέτες τραπεζών και όπως είναι προφανές συγκρίνει ανόμοια πράγματα αφού εκτός αυτού η Ισλανδία δεν είχε κανένα πρόβλημα υπερδανεισμού του κράτους της όπως εμείς, αλλά μόνο τραπεζικό πρόβλημα που δημιούργησε και τα χρέη της.

Επίσης αποκρύπτει σκοπίμως ότι η Ισλανδία μόλις ξέσπασε η κρίση μπήκε αμέσως στο ΔΝΤ το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην όποια ανάκαμψη της χώρας κάτι που παραδέχονται πλέον και οι αριστερίζοντες Ισλανδοί Οικολόγοι Πράσινοι (μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού) που αρχικά ήταν αντίθετοι στο ΔΝΤ. Αυτό το αποκρύπτει γιατί στην Ελλάδα το ΔΝΤ έχει δαιμονοποιηθεί από το καθεστώς ως εκπρόσωπος της «κακιάς δύσης» και καταστροφέας και δυνάστης της χώρας μας. (Παρότι προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα έπρεπε να πάρει απευθείας βοήθεια από την Ε.Ε.-κάτι που σαμποτάρισε ο προβοκάτορας Παπανδρέου-και όχι να εμπλέξει το ΔΝΤ-κάτι που έγινε μετά από οδηγία του Μεντβέντεφ στη Ρωσία-αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

Δεύτερο ψέμα του Δελαστίκ ότι μειώθηκε το ονομαστικό ύψος των δανείων που χρωστούσαν οι Ισλανδοί στις τράπεζες τους και άρα ευνοήθηκαν όσοι χρωστούσαν, ενώ και το κράτος τους διευκόλυνε. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο δηλαδή λόγω-μεταξύ άλλων- της αναγκαστικής υποτίμησης του νομίσματος ,που ο Δελαστίκ τη θεωρεί μέγα ευεργέτημα ,οι Ισλανδοί βρέθηκαν να χρωστούν στις τράπεζες περισσότερα απ’όσα χρωστούσαν πριν !
Αυτό το ψέμα το λέει για να στηρίξει την εξωφρενική προπαγάνδα του ότι το Ευρώ είναι καταστροφή και ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα έξω απ’αυτό !. Η δε Ισλανδική κυβέρνηση πράγματι τους βοήθησε αρχικά, όμως πλέον δεν μπορεί να το κάνει άλλο και οι Ισλανδοί που χρωστούν στις τράπεζες πρέπει τώρα να πληρώσουν. Πολλοί απ’αυτούς κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους (κάτι που έχει πυροδοτήσει μεγάλες διαμαρτυρίες εκεί) γιατί οι Ισλανδικές τράπεζες είχαν τζογάρει και στα καταστροφικά στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ…
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πως στην Ισλανδία δεν είναι και τόσο ρόδινα τα πράγματα ,όσο μας τα περιγράφει ο Δελαστίκ.

Τρίτο και πιο κραυγαλέο ψέμα ότι «Οι Ισλανδοί δεν θέλουν τώρα ούτε να ακούσουν για το Ευρώ». Αυτό το λέει ο Δελαστίκ την ίδια στιγμή που η Ισλανδία έχει ήδη κάνει αίτηση ένταξης στην…"καταραμένη" Ευρωπαϊκή Ένωση !! Είπατε τίποτα ;

Τέλος έχει μεν δίκιο όταν λέει ότι η Ισλανδία έκανε καλά που άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν σε αντίθεση με την Ιρλανδία που τις στήριξε. Μόνο που ξεχνάει ότι αυτό είναι πολύ περισσότερο μία τολμηρή, φιλελεύθερη οικονομική τακτική παρά οτιδήποτε άλλο (και ειδικά με αυτά τα ακροαριστερά που πρεσβεύει ο Δελαστικ δεν έχει καμία σχέση…) η οποία στην Ελλάδα έχει δαιμονοποιηθεί από τους διάφορους Δελαστίκ.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά για να πάρει ο αναγνώστης μία γεύση για το πόσο προβοκατόρικα λειτουργούν στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι γκεμπελίσκοι δημοσιογράφοι και αναλυτές του κώλου που προβάλλονται από το καθεστώς και ως αξιόπιστοι.
Και στο κάτω, κάτω αν θέλετε να μιμηθούμε την Ισλανδία κύριε Δελαστίκ, να την μιμηθούμε σε όλα. Η Ισλανδία λοιπόν
1)Δεν διαθέτει ένα τεράστιο, παρασιτικό και αδηφάγο κράτος τέρας που ως μαύρη τρύπα χαντακώνει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις. Αντίθετα έχει μικρό και αποτελεσματικό κράτος.
2)Δεν διαθέτει μία κρατική (Σοβιετικού τύπου) νομενκλατούρα βολεμένων, τεμπέληδων και απατεώνων που ζουν παρασιτικά εις βάρος του Ελληνικού λαού και που νέμονται όλο τον παραγόμενο πλούτο του, ούτε μία κάστα κρατικοδίαιτων διαπλεκόμενων μεγαλοαπατεωνών κυρίως προερχόμενων από το ανατολικό μπλοκ που καταληστεύουν το λαό.
3)Δεν είναι διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι όπως εμείς
4)Δεν υποστηρίζει φασιστικά καθεστώτα στο όνομα του αντιαμερικανισμού, ούτε πανηγύριζε με τους νεκρούς των δίδυμων πύργων και άλλους.
5)Έχει πραγματική δημοκρατία ,πολυφωνία και ελευθερία του τύπου σε αντίθεση με μας. Εκεί μιλούν όλα τα κόμματα στα ΜΜΕ και ο κόσμος επιλέγει το καλύτερο.
6)Δεν καταστρέφει τις επενδύσεις, τη βιομηχανία και τις παραγωγικές της δυνάμεις στο όνομα του αντικαπιταλισμού και της οικολογίας.
7)Δεν θέλει να αλλάξει όνομα από καμία γειτονική της χώρα.
8)Δεν έχει καταστρέψει και εξαθλιώσει την παιδεία της όπως κάνουν οι Ελληναράδες αριστεριστές που την ελέγχουν εδώ. Αντίθετα σε αυτό είναι πρότυπο.
9)Δεν έχει μέσα στη βουλή και στα δημοτικά συμβούλια ούτε φασίστες, ούτε ΚΚΕέδες, ούτε ναζιστές, όπως γίνεται εδώ. Αντίθετα η ακροδεξιά εκεί είναι κατάπτυστη.
10)Δεν ανθεί εκεί ούτε καλλιεργείται ο αντισημιτισμός, η συνομωσιολογία και ο άκρατος ρατσισμός. Ούτε αφήνουν σκόπιμα όλους τους λαθρομετανάστες να μπαίνουν στη χώρα για να έχουν φτηνά εργατικά χέρια και μαύρη εργασία και να φουντώνουν τον ρατσισμό,όπως κάνουν εδώ για να ανεβάζουν τα ποσοστά της ακροδεξιάς.

Θα μπορούσα να γράψω και πολλά άλλα και να γεμίσω πολλές σελίδες ,αλλά θα νυχτώναμε… Tο σίγουρο είναι πάντως ότι όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα φασιστο-αριστερίζοντα πρεσβεύει ο κύριος παλάντζας Δελαστίκ.