Τόνισε
μάλιστα ότι η Γερμανία περιμένει να αναλάβει τον έλεγχο των συνόρων ο
Ουκρανικός στρατός και να γίνουν τίμιες εκλογές σε Κριμαία και Ντόνμπας, με
βάση τους Ουκρανικούς νόμους, όπως και να σταματήσουν οι εχθροπραξίες στην
Ανατολική Ουκρανία (που φυσικά ξεκινούν συνήθως με βασική υπαιτιότητα των Ρωσοκίνητων
αυτονομιστών).
Αξιοσημείωτο
είναι πως η Γερμανίδα καγκελάριος επιμένει ακόμη σε αυτή τη στάση, παρόλο που
τα στατιστικά στοιχεία έχουν δείξει ότι η στάση της Γερμανίας κατά της Ρωσίας, λόγω κυρίως
της καταλήψεως της Κριμαίας, έχουν στοιχίσει πολύ στην Γερμανία: οι Γερμανικές
εξαγωγές προς την Ρωσία τους 11 μήνες του 2016 μειώθηκαν από τα 80 δις € στα 47
δις. (δηλαδή 33 δις χαμένων εξαγωγών) !
Μην
νομίζετε βέβαια ότι η Μέρκελ υπήρξες ποτέ αντιρωσίδα. Αντίθετα φημίζεται ως
υφεσιακή προς το καθεστώς της Μόσχας και στο βαθμό που η Γερμανία είναι
ενεργειακά εξαρτημένη από τη Μόσχα, αλλά και στο Συριακό όπου επιμένει ακόμα να μιλάει εξοργιστικά για συμμαχία με
τη Ρωσία στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Αυτό μάλιστα παρά το
γεγονός ότι έχει αποδειχθεί πως ο στρατός του Πούτιν δεν χτυπάει τρομοκράτες (τζιχαντιστές),
αλλά αμάχους, παιδιά και τη μαχόμενη δημοκρατική αντιπολίτευση !
Αυτός
βέβαια δεν έχει τίποτε δημοκρατικές αντιστάσεις, αλλά είναι προφανώς θορυβημένος από τις
σοβαρότατες αποκαλύψεις περί ρωσοδουλείας του ίδιου και συνεργατών του και
αναγκαστικά φυλάγεται και δεν μπορεί να πραγματοποιήσει όσα εξοργιστικά είχε
στο μυαλό του και απαιτούσε η Μόσχα…
Είναι
επίσης ότι η αντιπολίτευση (ακόμα και μέσα στους Ρεπουμπλικάνους), το
μεγαλύτερο κομμάτι της αστικής τάξης και ο τύπος στην Αμερική, έχουν σοβαρές
αντιστάσεις και έχουν αρχίσει να αφυπνίζονται στο θέμα Ρωσία. Οπότε είναι
προφανές (καθώς η Αμερικάνικη δημοκρατία έχει ακόμα πολλές αντιστάσεις και
δικλίδες ασφαλείας) πως τον Τραμπ δεν τον βολεύει, ούτε και μπορεί εύκολα να
περάσει όλα όσα θα ήθελε και στα εσωτερικά και στα διεθνή ζητήματα. Και όπου καταφέρει να τα περάσει θα το κάνει εντελώς προβοκατόρικα για να μην καρφωθεί...
Αν
συνυπολογίσουμε και τη διαφαινόμενη ήττα της φασίστριας Λε Πεν από τον γενικά
Ευρωπαϊστή Μακρόν και εκλογικά αποτελέσματα σε άλλες χώρες (όπως στην Ολλανδία
όπου ηττήθηκε τελικά η επικίνδυνη ακροδεξιά του Βίλντερς…), βγάζουμε τα εξής
συμπεράσματα.
Πρώτον
ότι υπάρχουν ακόμα στοιχειώδεις δημοκρατικές αντιστάσεις και αίσθηση κινδύνου σε
ξένους πολιτικούς (Μέρκελ, Μακρόν κα.) και κόμματα, σε μια στιγμή που-ειδικά
μετά την εκλογή Τραμπ-φαινόταν πως η διεθνής γεωπολιτική πλάστιγγα είχε αρχίσει
να γέρνει επικίνδυνα υπέρ του Πουτινικού φασισμού-νεοναζισμού. Επίσης, όπως είπαμε, και
παλαιές δημοκρατίες όπως Αμερικάνικη, δεν επιτρέπει σε ακραίους πολιτικούς όπως ο Τραμπ
να κάνουν ανεξέλεγκτα ότι θέλουν.
Δεύτερον
ότι η ακροδεξιά-τουλάχιστον στην Ευρώπη- είναι κυρίως ψήφος διαμαρτυρίας και οι
λαοί, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, γνωρίζουν πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει
όπου πάρει την εξουσία.
Εν
ολίγοις, κόντρα στις επιθυμίες κόκκινων και μαύρων φασιστών ανά τον κόσμο, η
Ενωμένη Ευρώπη και γενικά ο δημοκρατικός κόσμος δείχνουν να έχουν ακόμα «σφυγμό»
!
Θα έλεγα μάλιστα πως με ένα ιδιότυπο αντιφασιστικό μέτωπο με χώρες του τρίτου
κόσμου, που επίσης αντιστέκονται στοιχειωδώς στον φασιστικό Ρωσοκινέζικο άξονα (και είναι πολλές),
οι αντιστάσεις αυτές θα μπορούσαν κάλλιστα να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο. Από
την άλλη εμείς οι φιλελεύθεροι δημοκράτες και αντιεθνικιστές, το τελευταίο
πράγμα που θα επιδιώκαμε διεθνώς θα είναι οι πόλεμοι, καθώς είμαστε πάντα υπέρ
της real politic και της διεθνούς συνεννόησης.
Ωστόσο
ακόμα και ένα ενδεχόμενο πολεμικό μέτωπο, οπουδήποτε ξεσπάσει στον κόσμο, πολύ ή
λίγο γενικευμένο, θα πρέπει ακριβώς να βρει το δημοκρατικό κόσμο όσο πιο ενωμένο
γίνεται και πάλι σε συμμαχία με τον τρίτο κόσμο, προκειμένου να κερδιθεί η όποια μάχη με τον φασιστικό άξονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου