Η επίσκεψη Ερντογάν και το κυβερνητικό φιάσκο.

Να ομολογήσουμε καταρχήν μια μεγάλη αλήθεια...Ο Ερντογάν έβγαλε στην εν Ελλάδι επίσκεψή του στιβαρότητα και ανατολικό αυταρχικό ύφος, την ίδια στιγμή που Τσίπρας και Παυλόπουλος έμοιαζαν «χεσμένοι ραγιάδες» παρά τη…φιλότιμη προσπάθειά τους να αποδείξουν το αντίθετο !

Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Καταρχήν το σίγουρο είναι ότι αυτήν  την επίσκεψη την επέβαλε στην Ελληνική πλευρά ο Πούτιν και η Ρωσική διπλωματία και ο Τσίπρας φυσικά δεν είχε παρά να δεχθεί ότι του είπαν τα Ρώσικα αφεντικά του. Αυτό διότι η φασιστική Ρωσία είναι πολύ κοντά στο να κάνει την Τουρκία δορυφόρο της, οπότε σε αυτή τη λογική πρέπει να βελτιωθούν- όσο μπορεί να γίνει αυτό φυσικά-και οι σχέσεις της με την ξεκάθαρη πλέον χώρα δορυφόρο της Ρωσίας μέσα στην Ε.Ε., την  Ελλάδα.

Ο δε Ερντογάν, μετά τη διεθνή απομόνωση που του έχει κάνει η δύση, ψάχνει παντού για διεθνή στηρίγματα και ξέρει ότι αυτό το στήριγμα δεν μπορεί να είναι μόνο η Ρωσία, ούτε είναι καλό να εξαρτηθεί ολοκληρωτικά από αυτήν γεωπολιτικά. Οπότε και αυτός βλέπει με καλό μάτι και την προσέγγιση της Ελλάδας (άρα και σχετική βελτίωση των σχέσεων μας) η οποία παραμένει μέλος της Ε.Ε., οπότε μέσω αυτής θα μπορούσε να ρίξει και μια νέα «απέλπιδα» γέφυρα προσέγγισης προς τη δύση.

Από την άλλη και η γεμάτη πολιτική ανοησία και μαλθακότητα Ευρώπη, αλλά και η Αμερική του ρωσόδουλου Τραμπ δεν είχαν κανένα πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση. Όχι όμως γιατί σκοπεύουν να αναθερμάνουν τη σχέση τους με την Τουρκία. Αντίθετα στα πλαίσια του μοιράσματος του πλανήτη σε ζώνες επιρροής, με τη Ρωσία φυσικά, που έχουν ήδη αποφασίσει πως θέλουν την Τουρκία στην αγκαλιά του φασίστα Πούτιν !               Ωστόσο γνωρίζουν καλά ότι η ψευδαίσθηση του Ερντογάν ότι θα λυθούν Ελληνοτουρκικά ζητήματα- κάτι που η Ελλάδα στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί- και η προσέγγιση του με μια ρωσόδουλη, αλλά μέλος της Ε.Ε., χώρα, μπορεί να τον οδηγήσει πιο βαθιά στην αγκαλιά της Μόσχας !

Γιατί βγήκε ηττημένη η κυβέρνηση

Τελικώς ήταν αναμενόμενο πως το θέμα δεν προσφερόταν για λαϊκή εσωτερική κατανάλωση και η Ελληνική πλευράς βγήκε επικοινωνιακά ηττημένη (κάτι που ομολογεί και η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, ότι και αν του λένε τα κανάλια).

Και αυτό διότι ο Ερντογάν είναι, όπως είπαμε, ανατολικός ηγέτης και διεκδικητικός και όχι Ομπάμα, Μακρόν και Τριντό με επικοινωνιακά χαμόγελα και show (ενδεικτικό ότι σπανίως χαμογελάει) που θα ερχόταν εδώ για τουρισμό, χωρίς να θέσει ζητήματα και χωρίς να πάει και στη Θράκη. Καμία αμφιβολία δεν υπήρχε γι’αυτό και έτσι έγινε…

 Ωστόσο ο Ερντογάν- για τα δικά του δεδομένα-μόνο προκλητικός και οξύς που δεν ήταν εδώ, αλλά αντίθετα σχετικά χαμηλών τόνων, ότι και να λένε οι αδαείς Έλληνες δημοσιο-κάφροι. Εννοώ ότι καμία σχέση δεν είχε με τους πύρρειους λόγους και την οξύτητα που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Όμως από την άλλη Ερντογάν έθεσε, όπως είπαμε, Ελληνοτουρκικά ζητήματα τα οποία έφεραν σε αμηχανία την κυβέρνηση, συν την επίσκεψή του στη Θράκη στη μειονότητα…

Με δεδομένο λοιπόν ότι η κυβέρνηση πιάστηκε απροετοίμαστη- και ούτε και έχει καμιά διάθεση να αγγίξει αυτά τα ζητήματα- ,τα ζητήματα που έθεσε ο Ερντογάν έφεραν σε αμηχανία και την ίδια και τους περισσότερους Έλληνες, αλλά και τους δημοσιογράφους που δεν ήξεραν πως να τα μεταφέρουν στο κοινό.

Βλέπετε ο Ερντογάν δεν έχει άδικο σε όλα όσα έθεσε, όσο και αν δεν αρέσει αυτή η άποψη. Πχ. το δικαίωμα των μειονοτικών να αυτοπροσδιορίζονται και να εκλέγουν μόνοι τους θρησκευτικούς ηγέτες, κάτι που προβλέπει και η συνθήκη της Λωζάνης (την οποία συνεχώς επικαλούματε) ή και το Κυπριακό που με ευθύνη της Ελληνικής και Ελληνοκυπριακής πλευράς έχει ναυαγήσει.

Όμως ο Ελληνικός εθνικισμός και αντιτουρκισμός είναι ένα ανάγωγο και μη ελεγχόμενο στις αντιδράσεις του «κτήνος» και είναι γνωστό ότι και ο Τσίπρας συγκυβερνά με τον εθνοφασίστα Καμμένο (τον οποίον φρόντισε φυσικά να εξαφανίσει εντελώς από αυτήν την ιστορία) οπότε δεν επιθυμεί καμία σύγκρουση με τους εθνικιστές και σωβινιστές. 

Μην ξεχνάμε ότι ο μέσος Έλληνας θεωρεί ότι η χώρα του έχει σε όλα δίκιο απέναντι στους «βάρβαρους» Τούρκους και συνεπώς πως αυτοί δεν δικαιούνται να θέτουν ζητήματα, παρά μόνον εμείς, αλλιώς "είναι προκλητικοί και μας απειλούν" Όμως τα πράγματα απέχουν αρκετά από το να είναι έτσι…

Έτσι λοιπόν αντιπολίτευση και δημοσιογράφοι χτύπησαν τον Τσίπρα μέσω του εθνικισμού κατηγορώντας τον ως ενδοτικό και βαφτίζοντας τον "Σουλτάνο" προκλητικό και οξύ. Από την άλλη και οι φιλικά προς τον Τσίπρα διακείμενοι δημοσιογράφοι (πχ. Χατζηνικολάου) επέλεξαν να στηρίξουν τον Τσίπρα μέσω του εθνικισμού, λέγοντας ότι οι Τσίπρας και Παυλόπουλος αποστόμωσαν τον προκλητικό Ερντογάν, όμως ελάχιστους έπεισαν και η κυβέρνηση έχασε επικοινωνιακά.

Μια κυβέρνηση που, όπως είπαμε, στην πραγματικότητα καμία διάθεση δεν έχει να συγκρουστεί με όλους αυτούς και να αγγίξει τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα. Άλλωστε αυτά τα ζητήματα- που σε άλλα μπορεί να έχουμε δίκιο και σε άλλα άδικο- χρονίζουν εδώ και κάτι δεκαετίες !

 Πιστεύει κανένας ότι αυτή η κυβέρνηση των ασήμαντων προβοκατόρων έχει καμιά διάθεση να τα λύσει ; Δεν πρόκειται λοιπόν να το κάνει, όπως δεν θα το κάνει και το Μακεδονικό, και θα αρκεστεί σε μια περισσότερο δημοσιοσχετίστικη βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία τύπου Σημίτη ή ΓΑΠ.