Αυτές τις ημέρες δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στην Ελληνική επικαιρότητα που να χρίζει πολιτικής ανάλυσης από εμάς. Τα σημαντικότερα για την Ελλάδα θα έρθουν με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς...
Μάλιστα είναι τέτοια η απελπισία των ΜΜΕ που ανέδειξαν ως σημαντικότατο θέμα επικαιρότητας κάποια ρόδα από λούνα παρκ που έστησε ο Καμίνης στην Αθήνα και η οποία δεν λειτουργεί !!
Ας ασχοληθούμε λοιπόν με ένα σοβαρό διεθνές θέμα όπως το Συριακό...
Η κτηνωδία λοιπόν των Άσαντ και Πούτιν άφησε κοντά 23.000 νεκρούς μόνο στο μαρτυρικό Χαλέπι (που πιθανότατα θα αυξηθούν κι'άλλο, με βάση τους ήδη τραυματίες) σε έναν Συριακό πόλεμο που μαίνεται περίπου έξι χρόνια και τον οποίον η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί σχεδόν αμήχανη και απαθής !
Έτσι μετά την κατά κράτος νίκη των καθεστωτικών δυνάμεων Άσαντ και Πούτιν στο ανατολικό Χαλέπι, και την υποχώρηση των μετριοπαθών αντικαθεστωτικών δυνάμεων, ακολούθησε συμφωνία εκεχειρίας και κάλεσμα για διαπραγματεύσεις των εμπλεκόμενων δυνάμεων οι οποίες αρχίζουν τον άλλο μήνα στο Καζακχστάν. Μια εκεχειρία που φυσικά είναι άγνωστο αν θα τηρηθεί, όπως δεν τηρήθηκαν και τόσες άλλες, με την ευθύνη να βαραίνει στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων τη συμμαχία Άσαντ-Ρώσων.
Ο δικτάτορας Άσαντ προκειμένου να πετυχαίνει τέτοιες νίκες όπως αυτή στο Χαλέπι, οι οποίες τον έχουν φέρει σε πολύ πλεονεκτική θέση εν όψει διαπραγματεύσεων, δεν έχει διστάσει σε αυτήν την εξαετία να προχωράει συχνά ,πυκνά σε ομαδικές σφαγές και εγκλήματα πολέμου .Έτσι ο μακελειό στο Χαλέπι είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της κτηνωδίας η οποία αυτή τη φορά είχε και Ρωσική βοήθεια και συνδρομή. Βλέπετε αυτή η- φασιστικότερη και αδίστακτη- υπερδύναμη σπανίως απουσιάζει πλέον από όπου υπάρχουν πολεμικές σφαγές και διεθνής τρομοκρατία.
Αυτά όμως τα έχω ξαναγράψει αρκετές φορές και αυτή τη φορά θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με τη στάση της δημοκρατικής δύσης η οποία σε αυτό το θέμα είναι ακατανόητη. Αφού πρώτα οι ΗΠΑ του Ομπάμα, αλλά και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες συναίνεσαν, αλλά και επεδίωξαν τη συμμετοχή της Ρωσίας στον Συριακό πόλεμο- στο όνομα υποτίθεται της καταπολέμησης της τρομοκρατίας του ISIS- στη συνέχεια διαπίστωσαν, μέσα στην αφασία και πολιτική τους τύφλωση, πως η Ρωσία πολύ ελάχιστα χτύπησε το Ισλαμικό κράτος (ISIS), παρά μόνο χτυπούσε τη μετριοπαθή αντιπολίτευση και μακέλευε εσκεμμένα αμάχους (έως και νοσοκομεία και σχολεία) !
Εν τέλει διαπίστωσαν πως στη Συρία έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, μιας που οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης-οι οποίες μέχρι ενός σημείου βοηθούνται πλέον από τις ΗΠΑ-χτυπιούνται ανελέητα από τις Ρωσικές δυνάμεις !!
Έτσι λοιπόν ο αντικειμενικός παρατηρητής εύκολα βλέπει πως το σημερινό χάος στη Συρία (όπου θυμίζω πως μεταξύ άλλων εδρεύει και το Ισλαμικό κράτος και άλλες Ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις) είναι δευτερευόντως και ευθύνη των δυτικών δυνάμεων οι οποίες υιοθέτησαν αυτήν την απαράδεκτη υπερυφεσιακή ή ρωσόφιλη στάση και ενώ γνωρίζουν τι σημαίνει Ρωσία και Πούτιν.
Και δεν είναι μόνο αυτό το εξοργιστικό , αλλά και το ότι πολιτικοί, κόμματα, δημοσιογράφοι και οργανώσεις κάθε είδους στις δυτικές χώρες, περνούν σχετικά στα ψιλά τα όσα κτηνώδη διαπράττει η Ρώσικη υπερδύναμη στη Συρία ! Γιατί άραγε ; Πιστεύουν ακόμα όλοι αυτοί στη χιλιοειπωμένη ανοησία πως ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει και πως ο κομμουνισμός δεν είναι πια ένας παγκόσμιος κίνδυνος ; Αν ναι, είναι απλά ανόητοι και τυφλοί...
Και μην νομίζετε βέβαια ότι είναι το Συριακό η πρώτη φορά που η δύση φέρεται έτσι, διότι κατά καιρούς το συνηθίζει να "αυτομαστιγώνεται" ! Για του λόγου το αληθές, τα δυτικά ΜΜΕ και οι κάθε είδους οργανώσεις, ελάχιστα πρόβαλαν παλιότερα τον Σοβιετικό πόλεμο στο Αφγανιστάν ο οποίος κράτησε κοντά μια δεκαετία και κατέληξε σε τυφλή Σοβιετική βία. Αντίθετα κάποτε όλοι εξάντλησαν την αυστηρότητά τους στον άδικο Αμερικάνικο πόλεμο στο Βιετνάμ, αλλά και πιο πρόσφατα στο Ιράκ. Αυτός ο τελευταίος πόλεμος ήταν μεν τραγικό λάθος, αλλά μην ξεχνάμε ότι κράτησε μόλις δύο εβδομάδες και δεν κατέληξε σε τυφλή βία και μαζικές σφαγές από πλευράς Αμερικανών.
Για να μην μιλήσουμε βέβαια για το πόσοι ελάχιστοι φώναξαν στη δυση για την Τσετσενία και για την κατοχή εδαφών της Γεωργίας (Οσετία, Αμπχαζία) από τους Ρώσους του Πούιτν...
Έτσι καταλήγουμε στο δυσάρεστο συμπέρασμα πως πολλές φορές η υπερβολική επίδειξη δημοκρατίας και αυτοκριτικής στις χώρες της δύσης, συν την πολιτική ορθότητα είναι συνταγές πολιτικής τύφλωσης που μας κάνουν να μην βλέπομε τον εχθρό κατάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου